Υποτιμημένος ο ρόλος του πατέρα;

Σήμερα επισκέφτηκα το μίνι μάρκετ για προμήθειες. Μετά από λίγο μπαίνει και ένας παππούλης με ένα μάτσο εφημερίδες στα χέρια του. Προφανώς γνώριζε τον ιδιοκτήτη και έπιασε εγκάρδια κουβέντα μαζί του. Μάλιστα, προσανατολίστηκε προς τον ρόλο της μαμάς προς τα παιδιά της.

Ότι η μαμά έχει σαφώς σημαντικό ρόλο για τα παιδιά. Ακόμη και όταν ένα παιδί έχει πυρετό, η αγκαλιά της μαμάς λειτουργεί θεραπευτικά. Η μαμά φροντίζει για τα παιδιά, για το φαγητό τους, τα ρούχα τους, το περιβάλλον στο σπίτι και γενικά εκείνη είναι που κρατά ένα σπίτι και είναι ο συνδετικός κρίκος όλης της οικογένειας. Ο πατέρας είναι εκείνος που εργάζεται για να μην λείψει τίποτα στην οικογένεια.

Συγχωρήστε με αλλά θα διαφωνήσω.

Ο λόγος είναι ότι κι ο ρόλος του πατέρα είναι σημαντικός και για το σπίτι αλλά και για τα παιδιά. Έχουμε υποτιμήσει τους άντρες στον ρόλο του πατέρα. Τα πράγματα δεν είναι όπως πίστευαν πριν μερικές δεκαετίες. Άσχετα με τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, ο πατέρας θα πρέπει επίσης να παίζει έναν ενεργό ρόλο μέσα στην οικογένεια. Κι όχι να είναι η φιγούρα που πάει στην εργασία του, γυρίζει, τρώει, κοιμάται, ξανα-φεύγει. Θα πρέπει τα παιδιά όπως έχουν έναν πρότυπο μητέρας μπροστά τους, να έχουν και ένα αντίστοιχο πρότυπο πατέρα, που ολοκληρώνει την εικόνα της οικογένειας.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν, εκφράζοντας την διαφωνία μου με τον παππούλη, φάνηκε το χάσμα γενναίων και απλά αποχώρησα ευγενικά και εγκάρδια με την καλημέρα μου.

Το μυαλό ενός ανθρώπου που έχει ωριμάσει, έχει ζήσει, και είναι προς το τέλος της ζωής του δεν μπορείς να τα αλλάξεις. Μπορείς όμως να διδάξεις τους νεότερους, που είναι στην αρχή της ζωής τους, πώς να προχωρήσουν και να αποφύγουν τα στερεότυπα κάθε τύπου, πώς να εξελιχθούν σαν άνθρωποι στην κοινωνία και στην οικογένεια.

Κι εμείς σαν μανούλες που είμαστε, οφείλουμε να το κάνουμε για τις μελλοντικές γενεές που έρχονται!