Η διπλανή πόρτα!

Έχω ασχοληθεί με το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας. Έχω διαβάσει άπειρα άρθρα στο ίντερνετ, σε περιοδικά. Έχω παρακολουθήσει εκπομπές στην τηλεόραση με γυναίκες που τους κρύβουν τα πρόσωπα και αλλοιώνουν τη φωνή τους. Τα περιστατικά πολλά.

Όλα αυτά μοιάζουν πολύ μακρινά σε εμάς. Ή μήπως όχι;

Τι κάνεις όταν συμβαίνει στο διπλανό σου; Σε κάποιον που γνωρίζεις καλά, που τα παιδιά σου παίζουν μαζί, πάνε μαζί σχολείο; Τι κάνεις όταν προσπαθείς να βοηθήσεις, μιλάς με ειδικούς, προσπαθείς να βρεις λύσεις και τα καταφέρνεις αλλά βλέπεις ότι από τη μεριά της η μητέρα, λόγω φόβου ίσως, δεν θέλει να τις ακολουθήσει; Δεν θέλει να βοηθήσει πρώτα το παιδί της και ύστερα τον εαυτό της;

Αναλαμβάνεις εσύ ή όποιος έχει το θάρρος να κάνει ανώνυμη καταγγελία για χάρη του παιδιού;

Αλλά και πάλι δεν μπορείς να ξέρεις και να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν στο επιτρέπει η συνείδηση σου, ο χαρακτήρας σου, η προσωπικότητα σου. Γιατί ως μάνα η ίδια κάθεσαι και σκέφτεσαι:

«Αν ήμουν εγώ στη θέση της; Αν το παιδί μου βίωνε άσχημες καταστάσεις μέσα στο σπίτι; Δεν θα ήθελα κάποιος να με βοηθήσει;»

Αυτό κάνει τώρα και αυτή η μάνα!

Εκλιπαρεί για βοήθεια. Γιατί η ίδια δεν μπορεί!  Δεν της δίνει δύναμη ο φόβος της, ίσως και η λύπηση που νιώθει απέναντι στον άνθρωπο που έχει δίπλα της. Γιατί οι γυναίκες που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις, και ειδικά όταν έχει να κάνει με χρήση ουσιών και αλκοόλ, προσπαθούν να συμπαρασταθούν στο σύντροφο τους, να τον βοηθήσουν να το ξεπεράσει και σε ένα σημείο εξαρτώνται από αυτόν τον άνθρωπο. Άρα δεν είναι σε θέση να καταγγείλουν το γεγονός της βίας, είτε αυτή είναι σωματική, είτε ψυχολογική, είτε λεκτική. Δεν έχουν τη δύναμη να φύγουν.

Κάποιος που γνωρίζει όμως πρέπει να κάνει κάτι. Για αυτό αν γνωρίζετε μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας μη φοβηθείτε να το πείτε σε κάποιον που εμπιστεύεστε. Σε κάποιον που είναι ειδικός και μπορεί να χειριστεί σωστά τέτοιες υποθέσεις.

Αν είστε θύμα ενδοοικογενειακής βίας και βρήκατε τη δύναμη να καταγγείλετε αυτό που σας συμβαίνει τότε πρέπει να καλέσετε την άμεση δράση (100) σε περιπτώσεις άμεσης ανάγκης ή το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Πρέπει να δηλώσετε την κακοποίηση και να ζητήσετε προστασία.

Πρέπει να πάτε σε ένα νοσοκομείο και να ζητήσετε να σας υποβάλλουν σε εξετάσεις. Πρέπει να πείτε την αλήθεια για το τι σας συνέβη.

Πρέπει να απευθυνθείτε στις υπηρεσίες για κακοποιημένες γυναίκες. Αυτές οι υπηρεσίες μπορούν να βοηθήσουν, να δώσουν λύσεις αλλά και υποστήριξη σε γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί και στα παιδιά τους. Και είναι πολλές. Αρκεί μια αναζήτηση στο διαδίκτυο.

Μπορείτε να απευθυνθείτε στο 197 (Τηλεφωνική γραμμή άμεσης κοινωνικής βοήθειας) που λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο, στο Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών-ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ- (αλλά και στα κέντρα του εκτός Αθηνών), στο Σωματείο Γυναικών Ευρώπης και στη W.I.N. Hellas (Women In Need) ένα διεθνή μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 2006 και προσφέρει βοήθεια για θεραπεία και ενδυνάμωση γυναικών που έχουν υποστεί οποιαδήποτε μορφής κακοποίησης στο οικογενειακό, κοινωνικό ή επαγγελματικό περιβάλλον.