Υπάρχει το μητρικό ένστικτο;

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η τέχνη να είσαι γονιός" της Μυρτώ Γεωργίου-Νίλσεν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Όλοι μας πιστεύουμε στο μύθο που έχει αναπτυχθεί γύρω από το μητρικό ένστικτο-ένα μύθο που λέει ότι η αγάπη της μάνας για το παιδί της είναι αίσθημα έμφυτο, άμεσο, ακαριαίο και αναπόφευκτο. Μπορεί όμως ένα συναίσθημα όπως είναι η αγάπη, να εξισωθεί με μια εγγενή παρόρμηση, όπως είναι το ένστικτο; Και μπορεί ένα συναίσθημα, όπως είναι η αγάπη, να αναπηδήσει, άμεσα και ακαριαία, από το άγνωστο, δηλαδή το ξένο;
Το μητρικό ένστικτο θα λειτουργήσει σε κάθε μητέρα-έστω και σε διαφορετικό χρόνο-μόλις συνδεθεί με το μωρό της, μόλις δημιουργήσει μια εικόνα για αυτό, μόλις μάθει να το αναγνωρίζει ανάμεσα σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόλις γίνει δικό της. Και τότε, μέσα από μια αυθεντική "έμφυτη παρόρμηση", θα είναι σε θέση να διαισθανθεί κάθε κίνδυνο που ελλοχεύει γύρω από το παιδί της, για να τον προλάβει και να τον εξουδετερώσει.

Όταν γέννησα την πρώτη μου κόρη περίμενα και εγώ να νιώσω αυτό το μαγικό "μητρικό ένστικτο" έτσι απλά. Με την πρώτη στιγμή, με το πρώτο άγγιγμα, με το πρώτο φιλάκι, με το πρώτο κοίταγμα, με το πρώτο τάϊσμα, με το πρώτο μπάνιο, με το πρώτο άλλαγμα, με το πρώτο νανούρισμα.
Αλλά την κοίταζα και αναρωτιόμουν: "Τι είναι τώρα αυτό το μικρό πλασματάκι που μπήκε στη ζωή μου;" και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι δική μου και εγώ πλέον είμαι μητέρα! Και όμως έτσι ήταν.
Σε μερικές μέρες θα κλείσει τα 8 της χρόνια και ακόμα απορώ, όχι για το αν τελικά ένιωσα το "μητρικό ένστικτο", αλλά για το πως πέρασε τόσος καιρός! Σαν χθες μου φαίνεται που την κρατούσα στο ένα μου χέρι και τώρα δεν μπορώ να την αγκαλιάσω ολόκληρη! Πόσο θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξεζουμίσω περισσότερο τις στιγμές που πέρασα μαζί της! Να ξαναζήσω όλες αυτές τις πρώτες και μαγικές στιγμές.
Γιατί το "μητρικό ένστικτο", το ότι είσαι μητέρα δηλαδή-έτσι το ερμηνεύω εγώ, υπάρχει,το αισθάνεσαι. Ίσως όχι αμέσως αλλά έρχεται με τον πρώτο καιρό που ζεις μαζί με το παιδί σου. Που γνωριζόσαστε κάθε μέρα ακόμα περισσότερο και φυσικά το αγαπάς πιο πάνω κι από τη ζωή του και είσαι έτοιμη να του προσφέρεις τα πάντα και να το προστατέψεις από τα πάντα! Και όταν έρθει η ώρα που θα σε φωνάξει μαμά εσύ απλά να λιώνεις κάθε φορά που το ακούς, να γαληνεύει η ψυχή σου από το χαμόγελο του, να ανατριχιάζεις κάθε φορά που σε αγκαλιάζει τόσο σφιχτά που νομίζεις ότι θα σκάσεις, που δεν θες να το αφήσεις στιγμή από τα μάτια σου μήπως και το χάσεις. Όλα αυτά, αλλά και άλλα πολλά, συναισθήματα είναι για εμένα το "μητρικό ένστικτο".

Όταν έφτασε ο καιρός να γεννήσω τη δεύτερη κόρη μου αναρωτιόμουν: "Άραγε θα το αγαπάω όσο το πρωτο;"

Και όμως μόλις την είδα μου λύθηκαν όλες οι απορίες.

Τώρα που με ρωτάνε οι κόρες μου ποια αγαπάω περισσότερο και πως γίνεται να τις αγαπάω και τις δύο τους λέω το εξής: "Να ξέρετε ότι η καρδιά μιας μανούλας είναι τόσο μεγάλη που χωράει όλα της τα παιδιά όσα κι αν είναι! Και τα αγαπάει όλα το ίδιο!"

Αύριο το ιστολόγιο Mamma El κλείνει τον πρώτο του χρόνο και επειδή είναι και αυτό ένα από τα παιδιά μου σίγουρα η καρδούλα μου έχει μεγαλώσει κι άλλο για να χωρέσει κι αυτό.

Χρόνια του πολλά λοιπόν!


Σχόλια

  1. Χρόνια Πολλά στο αγαπημένο μας μπλοκ! Κάθε φορά που έχει γενέθλια ένα από τα παιδάκια μας έχει γιορτή και η ίδια η μαμά!
    Πολύ συγκινητηκά συναισθήματα περιέγραψες που μόνο μια μανούλα μπορεί να τα νοιώσει!
    Εύχομαι κι άλλους χρόνους με πολλές πολλές αναρτήσεις, δημιουργικότητα, εξέλιξη και πολλούς πολλούς αναγνώστες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια πολλά!!!
    Πράγματι πολύ συγκινητικά και πολύ αληθινά αυτά που γράφεις.
    Η αγάπη για τα παιδιά μας δεν μοιράζεται, απλά πολλαπλασιάζεται. Να χαίρεσαι τις κορούλες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ!
    Βασικά η όλη ανάρτηση σκοπό είχε όταν ξεκίνησε να δώσει το έναυσμα στους αναγνώστες μου, και ιδιαίτερα στις μαμάδες, να μιλήσουν για το μητρικό ένστικτο. Να ανοιξει μια συζήτηση για αυτό. Να πουν εκείνες τι ένιωσαν.
    Όμως τελικά αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε.
    Δεν πειράζει όμως!
    Νιώθω ότι έκανα μια κατάθεση ψυχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μητρικό ένστικτο ...

    Δεν συμβαίνει σε όλες, δεν έρχεται όποτε το θέλουμε, δεν σημαίνει ότι το νοιώθουν μόνο οι βιολογικές μητέρες.

    Προσωπικά για εμένα χτύπησε το ένστικτο ... μάλλον το είχα πάντα, τώρα που το σκέφτομαι όλοι λέγανε ότι είμαι γεννημένη για οικογένεια και παιδιά. Ίσως το βλέπαμε πιό πριν από εμένα. Δεν ξέρω. Εγώ όμως το ένοιωσα με το που είδα όλα τα σημάδια της εγκυμοσύνης, πριν καν κάνω το τεστ στο σπίτι για να επιβεβαιώσω ότι ό,τι νοιώθω είναι όντως μητρότητα.

    Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης αυτό το "μαγικό" δυνάμωνε και εξελισόταν. Όπως μεγάλωνε και το σποράκι μέσα μου τόσο κι αυτό με πλημμύριζε. Σήμερα, που την εγκυμοσύνη και την γέννα την έχω νοιώσει εις διπλούν, δεν μπορώ παρά να πω και να επιβεβαιώσω ότι ο δεσμός μεταξύ μάνας και παιδιών, όσα κι αν έχει, είναι αδιάσπαστος! Σε εμένα πάντα! Νοιώθω ότι υπάρχει μία κλωστούλα μεταξύ εμένα και στα παιδιά μου που μας ενώνει. Ότι ο ομφάλιος λώρος που έκοψε ο γιατρός με το ψαλίδι στην γέννα, απλά μας χώρισε σωματικά. Πνευματικά και ψυχικά υπάρχει αυτός ο αόρατος σύνδεσμος. Μπορώ να καταλάβω πότε η κόρη μου είναι καλά και πότε όχι, χτυπάει καμπανάκι μέσα μου. Το ίδιο και με τον γιο μου. Χωρίς καν να είναι δίπλα μου ή να τα βλέπω, προαισθάνομαι το προκείμενο είτε καλό είτε κακό, αν και στο κακό το καμπανάκι χτυπάει πιό τρελλά!

    Δεν σημαίνει ότι κάνω παιδιά άρα είμαι μάνα άρα έχω το μητρικό ένστικτο. Για εμένα είναι έννοιες περισσότερο "η μάνα" και "το μητρικό ένστικτο" παρά δεδομένα βάση γεγονότων.

    Κάθε γυναίκα είναι γυναίκα από την φύση της γιατί έτσι γεννήθηκε, αλλά δεν σημαίνει ότι μπορεί και να νοιώθει γυναίκα. Έτσι νομίζω συμβαίνει και με το μητρικό ένστικτο σε κάθε μία ξεχωριστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σας άρεσε;
Σχολιάστε...............