Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Mamma El

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Μουσική γωνιά | 20/10/2010

Οκτωβρίου 20, 2010

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

μουσική γωνιά

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Σας άρεσε;
Σχολιάστε...............

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Σκέφτομαι και γράφω: "Ένα σπίτι με ρόδες"!

photo via apartmenttherapy.com Δευτέρα δημοτικού η Ναντίνα φέτος και ξεκινούν ήδη να γράφουν μικρές εκθεσούλες. Σημερινό θέμα; Αν το σπίτι μου είχε ρόδες!!! Παρασυρμένη η δικιά μου ακόμα από τις καλοκαιρινές διακοπές ρώτησε το δάσκαλο της αν εννοεί τροχόσπιτο και εκείνος της απάντησε όχι. "Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει" τους είπε εξηγώντας τους ότι εννοούσε τι θα έκαναν αν το κανονικό τους σπίτι είχε ρόδες!!! Και ιδού τι έγραψε η δικιά μου.... Είμαστε λίγο άπειρες ακόμα στην έκφραση του λόγου αλλά θα μάθουμε με τον καιρό... Γράψε κι εσύ τι θα γινόταν αν το σπίτι σου είχε ρόδες. Αν το σπίτι μου είχε ρόδες θα πήγαινα στο σχολείο με το σπίτι. Και αντί για αμάξι θα είχα το σπίτι. Και όταν πηγαίνουμε διακοπές θα παίρνουμε και το σπίτι μαζί, μου αρέσει γιατί δεν θα περπατούσα σχεδόν καθόλου. Αν το σπίτι μου είχε ρόδες θα πήγαινα σε πολλές και διαφορετικές χώρες. Όπως η Γαλλία, η Αμερική, η Αυστραλία και η Γερμανία. Θα χάζευα τον πύργο του Άϊ

Ψείρες οι ανίκητες;

Όχι πια! Τουλάχιστον για εμάς! Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή με το πλούσιο σγουρό μαλλάκι μου. Πόσο ήθελα να το μακρύνω και να μοιάσω της μανούλας μου που το είχε ίσιο και μακρύ μέχρι τη μέση. Αλλά που τέτοια τύχη! Σγουρό καθώς ήταν το μαλλί μου δεν μάκραινε εύκολα. Αλλά πολύ εύκολα κόλλαγε ΨΕΙΡΕΣ!!! Το τι πόνο τραβούσα κάθε χρόνο για να τις βγάλει η μάνα μου από το κεφάλι μου δεν λέγεται! Κάποια στιγμή και αφού πήγα στο γυμνάσιο σταμάτησα να κολλάω. Εκτός από μία φορά που με κόλλησε ο αδερφός μιας φίλης μου στα 17 μου χρόνια! Ειλικρινά σιχτίρισα μέχρι να καθαρίσω τελείως το κεφάλι μου! Και στενοχωρήθηκα γιατί τελικά είχα καταφέρει να τα μακρύνω και από τα νεύρα μου που δεν έφευγαν οι ψείρες (μέχρι και πετρέλαιο μου είχε βάλει η μάνα μου αλλά αυτές τίποτα βρε παιδί μου!) πήρα το ψαλίδι και έκοψα το μαλλί μου πολύ κοντό καρέ!!!! Μετά οι ψείρες όπου φύγει φύγει! Η μεγάλη μου κόρη έχει πάρει το μαλλί μου. Και είναι και πιο "δαχτυλίδι" από ότι ήταν το δικό μου! Το αποτέλ

Ας πιούμε.....

“Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών. Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη… Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα. Ίσως, πρέπει να εί ναι τρελοί. Πώς αλλιώς θα κοιτάξουν ένα άδειο καμβά και θα δουν έργο τέχνης; Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θ’ ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί; Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμείς βλέπουμε μεγαλοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ό,τι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.” Τζακ Κερουακ

Από το Blogger

Mamma El