Διπλή χαρά σήμερα.....

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.... 

Σε προηγούμενη ανάρτηση σας είχα πει ότι πλέον μετρούσαμε αντίστροφα για να γεννηθούν τα διδυμάκια της κουμπαρούλας μου, της Νίκης. Μάλιστα είχα αναφέρει ότι θα τα είχε στην αγκαλιά της στις 11 Απριλίου. Αλλά τελικά, ο γιατρός της, αποφάσισε να τα αφήσει για μία ακόμα εβδομάδα στην κοιλίτσα της. Έτσι, την Τετάρτη στις 13 Απριλίου, η Νίκη μπήκε στο νοσοκομείο, για παρακολούθηση και περιμέναμε όλοι για να γεννήσει. Αν θυμάστε, πάλι σε προηγούμενη ανάρτηση, η κουμπαρούλα μου είχε νοσηλευθεί για λίγο στο νοσοκομείο, καθώς της είχε πέσει ο αιματοκρίτης της και χρειάστηκε να κάνει μετάγγιση.

Η αγωνία μας κορυφώθηκε την Κυριακή, όταν τελικά τα σχέδια της γέννας άλλαξαν, λόγω χαμηλής αιμοσφαιρίνης αυτή τη φορά. Ο γιατρός της χορήγησε δύο φιάλες αίμα ακόμα, και εμείς τρέχαμε, μιλούσαμε στο τηλέφωνο σαν τους τρελούς για να καταφέρουμε να βρούμε ακόμα τρεις φιάλες που τις χρειαζόταν για να μπορέσει να προχωρήσει ο γιατρός στην καισαρική. Ευτυχώς, υπάρχει πολύς κόσμος που την αγαπάει τη Νίκη μας, και έσπευσαν αμέσως να βοηθήσουν. Μια φιάλη έδωσε ο άντρας της, μια στάλθηκε από το Ναυτικό Νοσοκομείο και άλλη μια δόθηκε από έναν καλό φίλο..... Πήγαμε και εμείς να δώσουμε αλλά μας απέρριψαν δυστυχώς. 

Και σήμερα το πρωί, καθώς ήμουν στο λεωφορείο, καθ' οδόν για το γραφείο...... χτυπάει το κινητό και στην άλλη μεριά ακούω τη μαμά της Νίκης να μου λέει: "Την ετοιμάζουν για χειρουργείο"..... Φυσικά χωρίς δεύτερη σκέψη και με τα μάτια μου βουρκωμένα της απαντάω: "Έρχομαι!!!!" Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ειδοποιήσω στο γραφείο ότι θα αργήσω και αμέσως κατέβηκα στην επόμενη στάση. Μπήκα στο μετρό και μέσα σε 5 λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο. Ανέβηκα στην αίθουσα αναμονής, βρήκα τον άντρα της και τη μαμά της και περιμέναμε με αγωνία να δούμε τα μωράκια. Η ώρα 9:30......

Κατά τις 9:50 ακούμε κάτι σα νιαούρισμα..... "Τα μωρά!!!" της λέω της μαμάς της. Το ίδιο είπε κι εκείνη..... Δεν προλάβαμε να τελειώσουμε τη φράση μας και αμέσως ανοίγει η πόρτα και φωνάζει το όνομα της Νίκης.....Μπαίνουμε μέσα και τι να δούμε; Σε ένα "πυρεξάκι" δύο μικροσκοπικά ανθρωπάκια που φώναζαν με όλη τους τη δύναμη!!!! Τα πήραν να τα καθαρίσουν, να τα πλύνουν, να τα ζυγίσουν, να τα πάρει λίγο ο μπαμπάς τους αγκαλιά..... και μετά για λίγο στη θερμοκοιτίδα για παρακολούθηση. Προληπτικά είπε ο γιατρός. 2.100 η μπέμπα (η βαφτιστήρα μου!), 1.880 ο μπέμπης!!!! Ο μπέμπης ήσυχος, η μπέμπα φωνακλού....χαχαχαχα...... 

Η ευτυχισμένη γιαγιάκα κέρασε καφεδάκια και περιμέναμε να μας ειδοποιήσουν για τη Νίκη..... Μετά από 1 ώρα περίπου μάθαμε ότι θα την κατεβάσουν στο δωμάτιο της. Πήγαμε τρέχοντας για να την προλάβουμε.... Έδειχνε κουρασμένη, αλλά φανερά ανακουφισμένη που πήγαν όλα κατ' ευχήν. Φυσικά και η χαρά της δεν περιγραφόταν, ειδικά όταν μιλούσε για τις στιγμές που έζησε την ώρα της γέννας! Αφού την καθάρισαν και την έντυσαν, αποφάσισαν από κοινού να την ανεβάσουν δίπλα στο νεογνολογικό, ώστε να μπορεί να είναι κοντά στα μωράκια της για να μπορεί να τα ταϊζει, καθώς κάθε τρεις ώρες θα θέλουν να φάνε! Μαζέψαμε τα πράγματα της, τη βολέψαμε στο καινούργιο της δωμάτιο, πάντα ακούγοντας τα μωράκια της (ειδικά τη μπέμπα) που δεν σταματούσαν να κλαίνε. Ένα περίεργο πράγμα..... σαν να αισθανόντουσαν ότι έξω από το νεογνολογικό ήταν η μανούλα τους!!! Τα τραβήξαμε και φωτογραφίες αλλά για ευνόητους λόγους δεν τις βάζω ακόμη.

Την άφησα μαζί με τη μανούλα της, να ξεκουραστεί, να χαρεί τα μωράκια της και εγώ γύρισα στο γραφείο όπου με περίμενε πολύυυυυυυ δουλίτσα....... Πραγματικά, μετά από όσα πέρασε η Νίκη μας, αισθάνομαι και εγώ μια τρομερή ανακούφιση και φυσικά ικανοποίηση που πήγαν όλα καλά και τα μωρά αλλά και η μανούλα είναι υγιέστατοι! Εγώ να της ευχηθώ με τη σειρά μου να της ζήσουν και με το καλό να επιστρέψουν στο σπιτάκι τους!!!!