Καλοκαίρι σημαίνει...............

Δεν μπορώ να πω ότι το καλοκαίρι είναι μία από τις αγαπημένες μου εποχές. Ούτε καν όταν ήμουν παιδί. Είμαι περισσότερο φαν του χειμώνα, του κρύου και των Χριστουγέννων. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν το ευχαριστιέμαι. Γιατί καλοκαίρι σημαίνει ξεγνοιασιά, ξεκούραση, ήλιος, ζέστη, θάλασσα, ύπνος (όσο μπορείς με δύο παιδιά), διακοπές, ταξίδια, ξενύχτι. Γενικά ξεφεύγεις από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Και όσο πλησιάζουν οι μέρες για τις δικές μου διακοπές τόσο κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα!

Φταίει και η ζέστη των τελευταίων ημερών, αλλά δεν κρατιέμαι με τίποτα. Θέλω να φύγω εδώ και τώρα! 

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου (δεν δούλευε), έπαιρνε εμένα και τον ξάδερφο μου (7 χρόνια μεγαλύτερος) και ανεβαίναμε στον Άγιο Λαυρέντιο από την πρώτη μέρα μετά το τέλος του σχολείου. Αυτές ήταν διακοπές! Δύο μήνες και κάτι κυριολεκτικής ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού. Και παρόλο που το χωριό είναι ορεινό, πραγματικά δεν μας ένοιαζε αν δεν κάναμε και μπάνια στη θάλασσα. Τόσο καλά περνάγαμε..................

Ο πατέρας μου, ελεύθερος επαγγελματίας τότε, μπορούσε και ερχόταν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Μας έπαιρνε τότε όλους, νοικιάζαμε ένα μικρό δωμάτιο από την άλλη μεριά του Πηλίου (στο Αιγαίο) και κάναμε και τα μπάνια μας! Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία χρονιά, ήμασταν στον Άϊ Γιάννη, και ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος. Εκείνη την περίοδο, Αύγουστος μήνας, είχε καταιγίδες αρκετές κατά τη διάρκεια της ημέρας και φύσαγε πολύ. Η δε θερμοκρασία θύμιζε φθινόπωρο. Αλλά εγώ και ο ξάδερφος μου ήμασταν μέσα στη θάλασσα από το πρωί μέχρι το απόγευμα! Αφού μια κυρία έλεγε της μαμά μου:

"Τα παιδάκια σας είναι χειμερινοί κολυμβητές;"

Το χωριό τότε έσφυζε από ζωή κάθε καλοκαίρι. Και θυμάμαι ότι τα παιδιά ήταν πολλά. Τόσα πολλά που κάθε βράδυ ξεσηκώναμε την πλατεία!!!!! Μεγαλώνοντας, τα παιδιά αραίωσαν. Γιατί στην ουσία, εμείς ήμασταν τα παιδιά που μεγαλώναμε. Και μέχρι να παντρευτούμε και να κάνουμε τα δικά μας παιδιά, το χωριό είχε ερημώσει κάπως από τις παιδικές φωνούλες. Τώρα πάλι η πλατεία του χωριού γεμίζει από παιδιά και το χαίρομαι ιδιαίτερα. Όμως, από το φθινόπωρο, το σχολείο θα πάψει να λειτουργεί, λόγω των συγχωνεύσεων, και τα παιδιά θα φύγουν!

Αύριο, 20 Ιουλίου, γιορτάζει ο προφήτης Ηλίας, και στο χωριό αυτό σημαίνει πανηγύρι. Αλλά όχι όπως το εννοούμε εδώ στην Αθήνα, που πάμε στην εκκλησία και ψωνίζουμε από τους πάγκους διάφορα είδη. Εκεί μετά τις 9-10 το βράδυ θα ηχήσει ο ζουρνάς και το νταούλι και θα κρατήσει μέχρι το πρωί. Μέχρι τα ξημερώματα. Πόσες φορές γυρνούσαμε, παρέα με τον ξάδερφο μου, σπίτι στις 8 το πρωί μετά από ένα υπέροχο βράδυ γεμάτο χορό, γέλιο και καλή παρέα! Αλλά οι γιορτές στο χωριό δεν σταματούσαν σε αυτή την ημέρα.

Στις 15 Αυγούστου, σε όλη την Ελλάδα, εορτάζεται η Κοίμιση της Θεοτόκου. Το ίδιο και στο χωριό. Αλλά με μία διαφορά. Την αμέσως επόμενη μέρα γιορτάζει και ένας τοπικός Άγιος-ο Νέος Απόστολος (νέος γιατί μαρτύρησε μόλις σε ηλικία 20 ετών)-και ο κόσμος συρρέει στο χωριό κατά εκατοντάδες, καθώς φημίζεται ότι κάνει θαύματα. Όταν πρωτοπήραμε το σπίτι, καλέσαμε και τη θεία μου να έρθει εκείνη την εποχή. Εμείς δεν γνωρίζαμε ακόμα για τη συγκεκριμένη εορτή και είχαμε πει στη θεία μου ότι το χωριό είναι ήσυχο, χωρίς πολύ κόσμο και ιδανικός προορισμός για ξεκούραση ολίγων ημερών. Όταν όμως φτάσαμε λίγο πριν την είσοδο του χωριού και αντικρύσαμε τα πούλμαν και τα αμέτρητα αυτοκίνητα αλλά και το τεράστιο πλήθος πάθαμε σοκ! Η θεία μου γύρισε τότε στους γονείς μου και τους είπε:

"Αυτό είναι το ήσυχο χωριό;"

Όταν όμως περνούν αυτές οι μέρες, το χωριό πραγματικά είναι ένας μικρός παράδεισος ηρεμίας και γαλήνης! Και πως να μην είναι άλλωστε; Αφού βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων, μέσα στα πλατάνια και στα κρυστάλλινα νερά. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα πάρω την άδεια μου από την εργασία μου και θα πάω κάπου άλλου. Αλλά και να πάω, θα είναι για λίγες μέρες. Τις υπόλοιπες θα τις περάσω σε εκείνο το μέρος που έχω αγαπήσει από τα παιδικά μου χρόνια!

Και οι μέρες μετρούν αντίστροφα τώρα για να βρεθώ και πάλι εκεί. Πόσο ανυπομονώ!