"Η δημοκρατία γκρεμίστηκε......

ο λαός τρομοκρατείται, φιμώνεται...... "

Αυτά ήταν τα λόγια της Σοφίας Σακοράφα τις προάλλες στη Βουλή. Πόσο αληθινά είναι.....

Η Δημοκρατία γκρεμίστηκε λοιπόν, δεν υπάρχει. 

Είναι Δημοκρατία να σου περικόπτουν το μισθό γιατί πρέπει να προσφέρουμε στο χρέος της χώρας μας, ενώ κάποιοι άλλοι δεν έχουν χάσει ούτε ένα λεπτό από τους παχυλούς μισθούς που παίρνουν; Είναι Δημοκρατία να χάνεις τη δουλειά σου γιατί πολύ απλά το κράτος δεν έχει να σε πληρώσει;  Είναι Δημοκρατία να μην έχουν βιβλία τα παιδιά μας;  Είναι Δημοκρατία να φοβόμαστε το τι θα μας ξημερώσει την επόμενη μέρα; 

Είναι Δημοκρατία να διαδηλώνεις ειρηνικά και να σου στέλνουν την αστυνομία για να σε "σκοτώσει" στο ξύλο; Είναι Δημοκρατία να θες να φωνάξεις για το δίκιο σου και να σου κλείνουν το στόμα; Είναι Δημοκρατία να ορθώνεις ένα πανό σε ποδοσφαιρικό αγώνα και ο διαιτητής-γιατί τέτοιες οδηγίες έχει-να διακόπτει τον αγώνα, να ζητάει να κατέβει το πανό και η αστυνομία να συλλαμβάνει έναν από αυτούς που το κρατούσαν; Και όχι μόνο να τον συλλαμβάνει αλλά να λένε κιόλας ότι η αστυνομία έχει κρατήσει τα στοιχεία του σε περίπτωση που θέλουν οι βουλευτές να του κάνουν μήνυση!!!!!!!!!

Εμείς που τους ξέρουμε ότι τόσα χρόνια μας κλέβουν, μας κοροϊδεύουν και μας γελειοποιούν τι πρέπει να κάνουμε; Να τους κρεμάσουμε μήπως στην πλατεία προς παραδειγματισμό; Να τους λιντσάρουμε όπως τον Καντάφι; Όχι, εμείς θεωρούμαστε πολιτισμένος λαός. Για πόσο όμως θα είμαστε πολιτισμένοι;

Καιρό τώρα ήθελα να γράψω μια τέτοια ανάρτηση. Μάλλον περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Γιατί πλέον ο κόσμος έχει αρχίσει και καταλαβαίνει ότι τον κοροϊδεύουν, ότι παίζουν με τις ζωές μας, με το μέλλον των παιδιών μας.

Άκουσα χθες ότι όταν η Κανέλλη έφερε μια φραντζόλα ψωμί στη Βουλή πολλοί αντέδρασαν. Αν μιλήσουν για παιδεία και ελευθερία τι θα γίνει;

"Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού."

Τόσο καιρό δηλαδή οι κυβερνώντες υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού; Αμφιβάλλω. Τα δικά τους συμφέροντα υπηρετούν. Άρα το πολίτευμα δεν είναι Δημοκρατικό! Μήπως πρέπει να το αλλάξουμε αυτό; Στην Ισλανδία ο λαός πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Εμείς τι κάνουμε;

Ένα άλλο χαρακτηριστικό, μάλλον το κεντρικό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας είναι ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται με ψηφοφορία: από τους πολίτες, στην άμεση Δημοκρατία, ή από κάποιους αντιπροσώπους, στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία. Αφού, λοιπόν, εμείς αυτή τη στιγμή στη χώρα μας έχουμε αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και οι αποφάσεις που λαμβάνονται με ψηφοφορία δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού δεν οφείλουμε να το αλλάξουμε αυτό; 

Δεν πρέπει να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να πολεμάμε για το δίκιο μας, για τα συμφέροντα μας, για το μέλλον μας;

Σε δύο μέρες θα γιορτάσουμε το ιστορικό "ΌΧΙ" του 1940. Ένα "ΌΧΙ" που ένας αντιπρόσωπος του λαού κατάφερε να πει στον τότε κατακτητή μας. Σήμερα, το ίδιο "ΌΧΙ" θα έπρεπε να είχε ειπωθεί από κάποιους άλλους αντιπροσώπους. Κανείς τους όμως δεν είχε το θάρρος να το ξεστομίσει. Σαν γονείς θα καμαρώσουμε τα παιδιά μας που θα παρελάσουν. Τα παιδιά μας όμως δεν πρόκειται να τους κοιτάξουν στα μάτια όπως έκαναν άλλες χρονιές. Αντ' αυτού θα τους γυρίσουν το κεφάλι επιδεικτικά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Θα πουν το δικό τους "ΌΧΙ" σε ότι θεωρούν σάπιο, διεφθαρμένο και ψεύτικο. Θυμηθείτε να χειροκροτήσετε τα παιδιά σας, να τους χαμογελάσετε και να φωνάξετε μαζί τους ένα μεγάλο και δυνατό "ΌΧΙ" την ώρα που θα σας κοιτάξουν. Γιατί ναι! Φέτος τα παιδιά σας θα κοιτάξουν εσάς που είστε αληθινοί και γνήσιοι! Εσάς θα χαιρετίσουν με σεβασμό. Γιατί εσείς το αξίζετε!

Θυμηθείτε επίσης να τους γυρίσετε εσείς με τη σειρά σας την πλάτη όταν ζητήσουν εκλογές. Μην τους κάνετε τη χάρη να συνεχίζουν να μας εμπαίζουν!

Ένα παλιό άσμα λέει ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά για λίγο καιρό ξαποσταίνει. Μάλλον ξαποστάσαμε πολύ. Τόσο πολύ που βυθιστήκαμε στον καναπέ μας και δυσκολευόμαστε να σηκωθούμε. Καιρός να βάλουμε τα χέρια μας και να σπρώξουμε το σώμα μας επάνω, να σταθούμε όρθιοι και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. 

Ίσως να τα γράφω λίγο μπερδεμένα αλλά έτσι μου βγαίνουν. Η οργή, ο θυμός, η αγανάκτηση δεν εξωτερικεύεται με αρχή, μέση και τέλος. Ρέει σαν "τσουνάμι" και παρασύρει τα πάντα στο διάβα της!