Πώς περνάμε την κάθε ημέρα μας;

Κάθε ημέρα είναι πολύ σημαντική για να πάει στράφει. Η ζωή είναι μικρή για να κάνουμε απερίσκεπτα πράγματα. Κάθε τί που κάνουμε έχει και έναν αντίκυτπο. Είτε θετικό είτε αρνητικό. Αυτό εξαρτάται από το τί ενέργεια κάνουμε. Πιστεύω πως κάθε ημέρα πρέπει να την ζεις σαν να ήταν η τελευταία. Εκεί καταλαβαίνεις με ποιούς ανθρώπους θέλεις να είσαι μαζί, τί πραγματικά θέλεις να κάνεις είτε για εσένα είτε για τους άλλους. Τί τελικά έχει πρωτεραιότητα στην ζωή σου και τί όχι. Το να βάζεις ένα στόχο είναι το παν. Αρκεί αυτός ο στόχος να σε γεμίζει και να μη περιορίζεται σε σένα μόνο, αλλά και να έχει θετικό αντίκτυπο και στους γύρω σου.

Κάποιοι άνθρωποι είναι της στιγμής εκείνης χωρίς να σκέφτονται το αύριο ή το τί συνέπειες μπορεί να έχει η πράξη τους. Κάποιοι άλλοι όμως θέλουν να βλέπουν τα πράγματα πιό μακροχρόνια, να βαδίζουν με ένα πρόγραμμα. Πολλοί κάνουν και ολόκληρο χρονοδιάγραμμα. Αυτό για εμένα προσωπικά είναι τα δύο άκρα. Κάπου στη μέση πρέπει να βρισκόμαστε. Πάντα το να ζεις με βάση τα άκρα σε κάθε περίπτωση μόνο καταστροφικό μπορεί να είναι. Έχω μάθει αυτό που μπορώ να κάνω σήμερα να μην το αναβάλλω για αύριο. Οπότε και η παροιμία είναι σωστή. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν μέρες που βαριέμαι και δεν θέλω να κάνω στην κυριολεξία τίποτα απολύτως!

Όμως αυτό να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Είμαι άνθρωπος του προγράμματος και καλώς ή κακώς προτιμώ να κάνω ένα πρόγραμμα εβδομαδιαίο για τις δουλειές του σπιτιού, τις εξωτερικές δουλειές ή ο,τιδήποτε άλλο. Άσχετα εάν αυτό πολλές φορές μπορεί να μην βγει! Μέσα σε όλα θεωρώ σημαντικό κομμάτι να αφιερώνω έστω και μία ώρα στον εαυτό μου. Δεν δουλεύω, και ασχολούμαι με τα οικιακά και την οικογένειά μου τις περισσότερες ώρες εάν όχι όλες!

Κάποιες μανούλες έχουν και την εργασία τους μέσα σε όλα! Εκεί κι αν θέλει το πρόγραμμα, όπως είπαμε και παραπάνω. Με καλή θέληση και βοήθεια από όλους στην οικογένεια, ο κάθε ένας στο κομμάτι του όλα μπορούν να γίνουν. Έτσι και εμείς οι μανούλες θα μπορούμε να έχουμε και τον δικό μας χρόνο για να "γεμίζουν οι μπαταρίες"! Όσο αφορά τα παιδιά, η ημέρα είναι γεμάτη παιχνίδι, τουλάχιστον για τις μικρότερες ηλικίες που δεν πάνε ακόμη σχολείο, δεν έχουν δηλαδή το διάβασμα. Αν και εκεί το παιχνίδι είναι απαραίτητο για να μαθαίνει το παιδί καλύτερα και πιό ξεκούραστα και αφομιώνει και περισσότερες πληροφορίες έτσι.

Τα παιδιά μου είναι 3 χρονών και 17 μηνών. Δεν πάνε στο σταθμό. Ξεκινώντας λοιπόν από το πρωϊνό ξύπνημα, θα πιούν το γάλα τους, θα φάνε τα φρούτα τους, θα παίξουμε, θα τραγουδήσουμε και θα χορέψουμε (μιας και είναι οικογενειακό μας φόρτε) και συνέχεια έχει το μεσημεριανό. Έπειτα ο ύπνος απαραίτητα. Το απόγευμα το κάτι τίς μας, ένα τοστ, ένα γιαούρτι, εάν έχει καλό καιρό μία βόλτα στις κούνιες.

Το παιδί θέλει αλλαγές, ποικιλία, όχι μονοτονία. Να εμπλουτίζεται συνέχεια η καθημερινότητά του με καινούρια πράγματα. Έτσι δείχνει ενδιαφέρον για κάθε τί καινούριο, δε βαριέται και έχει πλάκα για όλους! Ο χρόνο, όπως είπα και πιό πριν, θα πρέπει να είναι χωρισμένος για να απολαμβάνουν όλα τα μέλη της οικογένειας ισομερός. Έτσι όλοι θα είναι ευτυχισμένοι! Όσο το δυνατόν τουλάχιστον περισσότερο και όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν.