Αντίο κι από εμένα!

Από το πρωί έχω ακούσει για την αποτρόπαια δολοφονία του δημοσιογράφου Αντώνη Γκιόλια, που μέχρι σήμερα δεν ήξερα ότι το Τροκτικό ήταν δικιά του έμπνευση! Ανήκω όμως και εγώ στην οικογένεια του blogger και είναι χρέος μου να στείλω και εγώ τα συλλυπητήρια μου προς την οικογένεια του.

Λίγο πριν έπεσα τυχαία πάνω στην ανάρτηση της καλής μου Ολίβιας του Είμαι μαμά! και μετά άνοιξα το Τροκτικό και πραγματικά συγκλονίστηκα από όλα όσα γράφονταν εκεί.

Η ανάρτηση ενός ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ όμως με έκανε να ανατριχιάσω, να δακρύσω!
Γιατί όπως λέει η Ολίβια εμείς είμαστε χαρούμενα blogs γιατί αναφερόμαστε στις χαρές της ζωής.

Τα παιδιά!!!!
Σήμερα όμως ένα παιδάκι θρηνεί χωρίς να ξέρει το λόγο για το χαμό του πατέρα του.
Και ένα άλλο, αγέννητο ακόμα, δεν θα γνωρίσει πατέρα.

Τι λόγια να πεις σε αυτή τη γυναίκα, σε αυτή τη μάνα για να την παρηγορήσεις;
Άραγε μπορείς; Υπάρχει παρηγοριά;

Καλό ταξίδι
Σωκράτη!



Σχόλια

  1. και γω προσυπογράφω το κείμενο σου , το πρωί η μικρή μου κόρη με ρώτησε ," δηλαδή μαμά δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον έναν φίλο μας απο το Τρωκτικό , γιατί μήπως επειδή τους έκρινε ?"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω την ηλικία της κόρης σου αλλά ξέρει πολύ καλά τι λέει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σας άρεσε;
Σχολιάστε...............