Ναντίνα & Παίδων Αγία Σοφία.

Χθες το πρωί κάναμε ένα πέρασμα από την ορθοπαιδική κλινική του Παίδων Αγία Σοφία. Όχι, δεν σπάσαμε κανένα χέρι ή πόδι, ευτυχώς δηλαδή.

Πήγαμε όμως για να βγάλουμε ακτινογραφία. Γιατί;
Καθίστε αναπαυτικά και διαβάστε.

Δυο μέρες πριν φύγουμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές η Ναντίνα αποφάσισε να κάνει τον ακροβάτη στα αναρρηχητικά σχοινιά της τσουλήθρας και αντί να ανέβει τα κατέβηκε. Το αποτέλεσμα;
Να γλυστρίσει, να πιαστεί από τα σχοινιά και τελικά να καταλήξει στα χαλίκια. Φυσικά έκλαιγε και πονούσε, μου έδειχνε τον ώμο της, την πήρα λίγο αγκαλιά, της έδωσα πολλά φιλάκια και μείναμε εκεί θεωρώντας ότι απλώς τρόμαξε.
Τις επόμενες μέρες όμως όταν την άγγιζες στο σημείο της κλείδας ή της σήκωνες το χέρι πονούσε χωρίς να φαίνεται κάτι διαφορετικό στο συγκεκριμένο σημείο. Να τονίσω εδώ ότι η μικρή είναι γενικά αδυνατούλα και τα κοκκαλάκια της πετάνε. Στην αρχή την ενοχλούσε το παραμικρό άγγιγμα αλλά όσο περνούσαν οι μέρες έδειχνε να καλλυτερεύει.

Ένα βράδυ όμως στην πλατεία του χωριού την είδε ένας φίλος μας γιατρός και αμέσως μας είπε, όταν γυρνούσαμε Αθήνα, να βγάζαμε μια ακτινογραφία γιατί πρόκειται για εξάρθρωση του στερνοκλειδικού οστού, όπως μας είπε και ο ορθοπαιδικός στο Παίδων, και ίσως χρειαζόταν να γίνει επανατοποθέτηση. Κάτι που δεν γίνεται χωρίς νάρκωση. Στο άκουσμα της νάρκωσης σφίχτηκε η καρδιά μου! "Πω, πω! Τι ανεύθυνη μάνα που είμαι!" είπα μέσα μου.....Ειλικρινά σας μιλάω, αν δεν το πρόσεχε ο γνωστός ούτε που θα πήγαινε το μυαλό μας!
Τελικά ο γιατρός στο Παίδων μας είπε ότι δεν μπορούσαν να γίνουν πολλά, αυτό σήμαινε όχι χειρουργείο ("τη γλιτώσαμε" σκέφτηκα) και το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να το δέσουμε, να το κρατήσουμε κρεμασμένο για τρεις μέρες και με τα χρόνια θα φτιάξει μόνο του. Με καθησύχασε ο γιατρός λέγοντας μου ότι οι εξαρθρώσεις οστών συμβαίνουν συχνά στα παιδιά και τα περισσότερα φτιάχνουν μόνα τους.

Η μικρή το δέχτηκε πολύ θετικά το ότι θα πηγαίναμε στο νοσοκομείο, είχε γίνει και σχετική συζήτηση προετοιμασίας στο σπίτι...... Έλεγε μάλιστα σε όλους ότι θα βγάζαμε "φωτογραφία" τα κοκκαλάκια μας.
Ήταν πολύ συνεργάσιμη και λίγο παίδεψε την καλή κυρία στις ακτίνες μέχρι να καθίσει τελείως ακίνητη! Είμαστε ζουζουνάκαι τι να κάνουμε;
Επίσης, φοράει και τον επίδεσμο που της κρατάει το χεράκι ψηλά και μάλιστα το ζωγράφισε κιόλας με πολύχρωμα λουλουδάκια.
Στήνεται κιόλας για φωτογραφία! (όπως θα είδατε παραπάνω)