Το ζαμπόν;

Τι καιρός σήμερα; Βροχή, αέρας, κρύο. Δεν μπορείς να περπατήσεις χωρίς ομπρέλα γιατί θα βραχείς, δεν μπορείς να περπατήσεις με ομπρέλα γιατί θα την κλαίς. Αλλά βιάζεσαι να πας στη δουλειά, να χουχουλιάσεις με ένα ζεστό καφεδάκι (όσο μπορείς τουλάχιστον), να ζεσταθείς λιγουλάκι γράφοντας στον υπολογιστή και κάνοντας δουλειές. Πραγματικά όμως θα ήθελα να ήμουν σπιτάκι μου, στο ζεστό μου κρεβατάκι μια τέτοια μέρα!

Θα μου πείτε τι σχέση έχει η σημερινή κρύα και βροχερή μέρα με το ζαμπόν και θα έχετε δίκιο κιόλας. Ας εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Η ανάρτηση δεν αφορά τον καιρό, αλλά τη μικρούλα φιλενάδα μας, την Αννούλα (για όσους την ξέρουν) η οποία όσο μεγαλώνει μας εκπλήσσει με τις ατάκες που λέει.

Χθες λοιπόν, ημέρα Τετάρτη και ημέρα κολυμβητηρίου, άκουσα μία από τις καλύτερες ατάκες που έχει πει ποτέ το μικρό στοματάκι της Αννούλας-ετών 2,5. Μου είπε λοιπόν η μαμά της ότι γενικά της Αννούλας της αρέσει να τρώει φέτες γαλοπούλας. Έχει λοιπόν, η μαμά της, ένα ταπεράκι, που είναι χωρισμένο σε τρία μέρη. Στα δύο πρώτα βάζει δίπλα-δίπλα το ζαμπόν με τη γαλοπούλα και στο τρίτο το τυρί. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Θα δείτε παρακάτω.

Προχθές λοιπόν, ζητάει από τη μαμά της ένα κομμάτι γαλοπούλα. Ανοίγουν το ψυγείο, βγάζουν το τάπερ και αντί για γαλοπούλα πάει να διαλέξει το ζαμπόν. Της λέει η μαμά της ότι αυτό δεν της αρέσει και ότι η γαλοπούλα είναι ακριβώς δίπλα. Με το κομμάτι της γαλοπούλας λοιπόν στο χέρι και μασουλώντας κάθονται στον καναπέ να "διαβάσουν" ένα βιβλίο για ζώα με εικόνες.

Στην πρώτη εικόνα έχει ένα σκυλάκι, στη δεύτερη ένα κουνελάκι και στην τρίτη μια γαλοπούλα. Τη ρωτάει λοιπόν η μαμά της:

"Εδώ ποιο ζωάκι είναι;"

Και απαντάει η Αννούλα:

"Είναι γαλοπούλα. Και το ζαμπόν;"