Παρόλο που έχω σπουδάσει παιδαγωγική, δεν κατάφερα να θηλάσω σωστά τις κόρες μου. Ο λόγος; Ωραία όλα όσα μαθαίνουμε στη σχολή αλλά τα μαθαίνουμε μόνο στη θεωρία. Στην πράξη τα πράγματα αλλάζουν και κάποιες φορές δυσκολεύουν πολύ. Και φυσικά όταν τα βλέπεις απ' έξω και δεν τα ζεις η ίδια πολλά τραγούδια ξέρεις.
Όταν γέννησα τη μεγάλη μου κόρη ζητούσα απεγνωσμένα στις νοσοκόμες του νοσοκομείου Αλεξάνδρα να μου δείξουν πως να τη θηλάζω σωστά. Είχα κάνει και καισαρική και με δυσκόλευε πολύ στο να την πιάσω σωστά γιατί πονούσα! Όχι μόνο δεν μου έδειχναν αλλά μία με ειρωνεύτηκε λέγοντας μου το εξής:
"Μα καλά! Είσαι βρεφοκόμος και δεν ξέρεις πως να θηλάσεις;"
Όχι κυρά μου, δεν ξέρω! Δεν ήξερα. Έτσι γυρνώντας στο σπίτι και νομίζοντας ότι δεν είχα πολύ γάλα-λόγω έλλειψης πλήρους ενημέρωσης-άρχισα να δίνω και συμπλήρωμα. Το αποτέλεσμα; Η κόρη μου να πίνει περισσότερο συμπλήρωμα και λιγότερο μητρικό γάλα. Οι θηλές μου είχαν ανοίξει πληγές, λόγω του ότι δεν είχα μάθει να την τοποθετώ σωστά στο στήθος. Αυτό σήμαινε ότι κάθε φορά που τη θήλαζα έπρεπε πρώτα να πλυθώ πολύ καλά γιατί έβαζα αλοιφή για τις ερεθισμένες θηλές μου. Αφήστε που μου είχαν πει στο νοσοκομείο ότι πρέπει να αφήνω το μωρό μόνο! 20 λεπτά στον ένα μαστό και όχι όσο θέλει εκείνο-άλλωστε άκουσα πολύ αργότερα ότι το παχύ γάλα κατεβαίνει μετά τα πρώτα 20 λεπτά (δεν ξέρω αν όντως ισχύει)-και φυσικά ούτε ότι πρέπει σε κάθε γεύμα να δίνω διαφορετικό μαστό για να μπορεί να γεμίζει ο άλλος. Έτσι ένιωθα συνεχώς το στήθος μου άδειο. Εκτός από τις νύχτες. Γιατί το μωρό κοιμόταν πολλές ώρες και οι μαστοί γέμιζαν. Αλλά και πάλι η κόρη μου δεν έπινε πολύ. Το μπουκάλι το άδειαζε φυσικά αφού πεινούσε.
Στη δεύτερη παρόλο που ήξερα κάποια πράγματα παραπάνω, δεν το προσπάθησα ιδιαίτερα, αν και έδειχνε ότι έπαιρνε περισσότερο δικό μου γάλα, παρά ξένο. Στους 2,5 μήνες όμως έκοψε το μητρικό και σιγά σιγά άρχιζε να κόβει και το ξένο. Ο λόγος; Μεγάλη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Είχε όμως κάτι διαφορετικό από τα άλλα μωρά με παλινδρόμηση. Δεν έκανε εμετούς. Το γάλα γύριζε μεν προς τα επάνω αλλά ξαναγυρνούσε και πάλι κάτω με αποτέλεσμα τα υγρά του στομάχου να της έχουν κάψει τον οισοφάγο, το μωρό να πονάει και φυσικά να μην μπορεί να πιει γάλα. Δεν θέλω να κατηγορήσω το γιατρό μου, γιατί η απόφαση να πάρω χάπια, ήταν δική μου. Ίσως γιατί είχα κουραστεί να προσπαθώ και στο τέλος να προσπαθώ στο μπάνιο να αδειάσω το στήθος μου από το υπερβολικό γάλα. Με θήλαστρο δεν έβγαινε τίποτα παρά μόνο κάποιες σταγόνες. Παρόλα αυτά το στήθος έμοιαζε γεμάτο. Άξιο απορίας!!!
Τελικά δεν κατάφερα να θηλάσω τις κόρες μου όπως ήθελα και όσο ήθελα. Δεν κατάφερα να τις θηλάσω όπως είχα ονειρευτεί. Ακούω, διαβάζω άλλες μανούλες που λένε για το πόσο υπέροχος είναι ο θηλασμός και πόσο έχουν δεθεί με τα μωρά τους και αναρωτιέμαι αν τελικά εγώ το έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα. Η καρδιά μου τελικά που απαντάει με ένα ΝΑΙ!
Έστω και η προσπάθεια μετράει. Και στη δική μου περίπτωση μέτρησε τα μέγιστα!
Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλές γυναίκες που λαμβάνουν καθημερινά λανθασμένες πληροφορίες σχετικά με το πως πρέπει να θηλάσουν τα μωρά τους. Είτε από τις κλινικές ή τα νοσοκομεία που γέννησαν ή ακόμα και από τον παιδίατρο που παρακολουθεί το μωράκι τους. Ο Μητρικός Θηλασμός ζητάει από αυτές τις γυναίκες να βρουν το θάρρος και να καταγγείλουν τα λάθη που έγιναν-ίσως και εσκεμμένα-εις βάρος τους και εις βάρος των παιδιών τους.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στην ανάρτηση του Μητρικού Θηλασμού με τίτλο:
Καιρός να ακουστεί και η δική σας φωνή!
Ευχαριστούμε πολύ για την ανάδειξη του θέματος! Είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια που γίνεται ώστε να αλλάξουν τα δεδομένα αντιμετώπισης και υποστήριξης του θηλασμού στην Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικά,
η ομάδα του mitrikosthilasmos.com