Σαν σήμερα.......

Σαν σήμερα, 5 Μαϊου 2011, ακριβώς πριν από ένα χρόνο, εγώ βρισκόμουν σε αυτή τη θέση που είμαι και σήμερα, και έγραφα στον υπολογιστή μου. Όχι στο ιστολόγιο αλλά κάπου αλλού! Δεν θυμάμαι τώρα που ακριβώς. Η μέρα στις 5 Μαϊου 2010 δε θύμιζε σε τίποτα τη σημερινή που είναι μουντή και βροχερή (τουλάχιστον στο κέντρο της Αθήνας). Γενικά η περσινή χρονιά, ήταν χρονιά αναταραχών στην πολύπαθη πρωτεύουσα. Απεργίες, πορείες, καταστροφές, δακρυγόνα. Τέτοια μέρα ήταν και η 5η Μαϊου 2010. Με μία διαφορά! Κάποιοι, γνωστοί άγνωστοι όπως τους λένε, αποφάσισαν να κάψουν όχι κάδους, όχι αυτοκίνητα αλλά ζωές.... Ζωές που δεν έφταιγαν σε τίποτα!

Η σημερινή ημέρα είναι μουντή, βροχερή, θλιβερή, πένθιμη, σαν να κλαίει και ο Θεός για τον άδικο χαμό  τριών συνανθρώπων μας που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Που απλά αποφάσισαν να δουλέψουν και όχι να "απεργήσουν" όπως πρόσταζε η μέρα. Γιατί απλά αν αποφάσιζαν να "απεργήσουν" θα έχαναν τη δουλειά τους. Αλλά η μοίρα τους έπαιζε άλλο παιχνίδι. Εγώ σκέφτομαι ότι τελικά αν "απεργούσαν" τώρα η Παρασκευή, ο Νώντας, η Αγγελική (και το αγέννητο τότε μωρό της) θα χαιρόντουσαν τη ζωή τους. 

Μου έστειλαν προχθές την εκπομπή της Κυριακής του Θεοδωράκη (Πρωταγωνιστές) και ειλικρινά έκλαιγα, πανικοβλήθηκα, ανατρίχιασα στην ιδέα και μόνο ότι μερικές στάσεις παρακάτω εγώ εργαζόμουν ανέμελη στο γραφείο μου. Ακούγοντας τις μαρτυρίες των δημοσιογράφων, των εργαζόμενων στο βιβλιοπωλείο Ιανός (που επίσης κινδύνευσαν οι ζωές τους) να περιγράφουν τις καταστάσεις που έζησαν εκείνες τις στιγμές και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Για πολλές μέρες απέφευγα να περάσω από την οδό Σταδίου για να μην αντικρύσω τα χιλιάδες γράμματα, σημειώματα, λουλούδια, αρκουδάκια που είχαν αφήσει έξω από το μέρος που η Παρασκευή, ο Νώντας, η Αγγελική και το μωρό της μας "χαιρετούσαν" για πάντα! Κάποια στιγμή ο δρόμος μου με έφερε μπροστά από την τράπεζα.......Σταμάτησα! Βούρκωσα! Και μετά συνέχισα..... Έτσι απλά! Σήμερα, έχουν ξεκινήσει εργασίες αποκατάστασης του καταστήματος το οποίο όμως, όπως έχω ακούσει δεν θα λειτουργήσει.Απλά θα υπάρχει για να μας θυμίζει εκείνη τη μαύρη ημέρα. Σήμερα, τα υποκαταστήματα της συγκεκριμένης τράπεζας θα παραμείνουν κλειστά στη μνήμη της Παρασκευής, του Νώντα, της Αγγελικής και του μωρού της. Αυτό έγραφαν τα σημειώματα που είχαν κολλήσει στα κλειστά ρολά της τράπεζας στην Πανεπιστημίου. 

Έζησα εκείνες τις μέρες από πολύ κοντά. Την επόμενη της απεργίας, σταμάτησα στην Πανεπιστημίου να πάρω καφέ. Και μέσα στην καφετέρια ήταν συνάδελφοι της Παρασκευής, του Νώντα και της Αγγελικής, ντυμένοι στα μαύρα, θλιμμένοι, σκεπτικοί, μη θέλοντας να πιστέψουν ότι δεν θα τους ξαναδούν, συζητούσαν χαμηλόφωνα. Παρόλα αυτά όμως τα βλέμματα τους μαρτύρουσαν αυτό που έλεγαν μεταξύ τους! Ότι χάθηκαν άδικα! Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτούς είναι να τους κρατήσουμε βαθιά μέσα μας. Κι ας μην τους ξέραμε! Ας μην τους γνωρίσαμε ποτέ από κοντά! Ας τους θυμόμαστε όπως τους περιγράφουν οι φίλοι, οι συγγενείς και οι γνωστοί στην εκπομπή.

αρχείο εκπομπών , ενημερωση/ειδησεις , πρωταγωνιστες | MEGA TV (Αφιέρωμα στους νεκρούς της Τράπεζας Marfin)