F.F.E. (Friends For Ever)

F.F.E. (Friends For Ever).....

Πόσες φορές είχαμε γράψει το παραπάνω στα βιβλία μας, στα τετράδια μας, στα θρανία μας..... συνοδεύοντας το με το δικό μας όνομα και του/της κολλητού/ης μας! Οι εποχές μάλλον έχουν αλλάξει γιατί η κόρη μου δεν το έχει γράψει πουθενά.... Συνήθως άλλα σχέδια περιέχουν τα τετράδια της. Ίσως και να μην το έχει ανακαλύψει ακόμα!

Σήμερα όμως, επίσημη πρώτη μέρα μετά τις διακοπές του Πάσχα, και μέσα στο αυτοκίνητο μας είπε πως:

"Κάθε μέρα δένομαι όλο και περισσότερο με τη Μαρίνα!!!!"

όπου Μαρίνα, κολλητή από την πρώτη δημοτικού. Πιο κολλητή δεν γίνεται σας λέω. Αυτοκόλλητη!

Αλήθεια πόσοι από εμάς έχουμε κρατήσει μέχρι και σήμερα τους κολλητούς μας; Τους φίλους που γράφαμε στο θρανίο........ Ν + Μ = F.F.E.?

Εγώ δυστυχώς, παρόλο που σε όλη της διάρκεια της σχολικής χρονιάς είχα 1-2 κολλητούς/ες, δεν καταφέραμε να κρατήσουμε την επαφή που θα θέλαμε. Ο αδερφικός μου φίλος είναι χαμένος στο δικό του ονειρικό κόσμο (που ζηλεύω και λίγο) που περικλείεται από τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πατάει γερά στη γη! Εγώ είμαι αυτή που χάθηκα από τη ζωή του λόγω "οικογενειακών υποχρεώσεων"........ Η κολλητή μου, στο Δημοτικό, που χαθήκαμε στο Γυμνάσιο-Λύκειο και βρεθήκαμε για λίγο ξανά μετά, πλέον έχει μετακομίσει εκτός Αθηνών και μιλάμε ελάχιστα μέσω του Facebook. Πάλι καλά που υπάρχει και αυτό!!!!! Η δεύτερη κολλητή μου, εκείνη του Γυμνασίου, λόγω χωρισμού των γονιών της είχε μετακομίσει στη Ρόδο και παρόλο που κρατάγαμε επαφή μέσω αλληλογραφίας στην αρχή, χαθήκαμε ξαφνικά..... Βρεθήκαμε μετά από πολλά χρόνια, όταν εγώ ήμουν έγκυος στην πρώτη μου κόρη, κρατήσαμε επαφή σχεδόν καθημερινή, έγινε νονά της δεύτερης κόρης μου, για να ξαναχαθούμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας!

Και εδώ προκύπτει μια απορία. Πόσο κοντά πρέπει να μένεις με τον άλλον για να μπορείς να διατηρείς, αν όχι καθημερινή επαφή, έστω κάποια επαφή; Και η απάντηση; Να είσαι στην ίδια γειτονιά, να παίζουν τα παιδιά σου στην ίδια παιδική χαρά με τα παιδιά των φίλων σου, να κάνουν τις ίδιες δρασηριότητες...... Γενικώς; Όταν έρχεσαι σε σχεδόν καθημερινή επαφή με κάποιον, δένεσαι και περισσότερο. Αλλά μήπως φταίμε και εμείς που δεν επιδιώκουμε την κάπως στενή επαφή με τους κολλητούς μας; Με άτομα που "σημάδεψαν" την παιδική μας ηλικία; Σίγουρα είναι και δικό μας το φταίξιμο. Και από τις δύο πλευρές. Γιατί και εγώ δεν προσπαθώ πολύ να βρίσκομαι συχνότερα με τους παλιούς μου φίλους αλλά ούτε και οι ίδιοι!

Μήπως όταν γνωρίζουμε καινούργια άτομα ξεχνάμε τους παλιούς φίλους; Όχι, δεν θέλω να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει. Οπότε καταλήγω ότι τελικά η απόσταση, η ρουτίνα της καθημερινότητας, η κούραση της κάθε ημέρας, τα απρόοπτα που προκύπτουν με τα παιδιά μας κρατάνε μακριά από αγαπημένα πρόσωπα! Σίγουρα πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Γιατί όπως λέει και το άσμα:

"Τους φίλους τους διαλέγουμε για αυτό δεν τους παιδεύουμε!!!!"