Οι διακοπές ξεκίνησαν.....

Το υπέροχο χωριό μας, χωμένο μέσα στα δέντρα

Ήδη για ένα μέλος της οικογένειας μας. Εδώ και αρκετές μέρες μαζεύουμε τα πράγματα της μεγάλης μου κόρης προκειμένου να πάει στη γιαγιά της που βρίσκεται στο πανέμορφο βουνό των Κενταύρων, στο καταπράσινο Πήλιο!

Σχεδόν όλο το σπίτι κουβάλησε για δύο μήνες διαμονής!!!! Βιβλία, παιχνίδια, ρούχα παπούτσια και ότι άλλο κατέβασε το κατσαρό της κεφαλάκι. Μέχρι και το κουνέλι ήθελε να πάρει αλλά την πείσαμε να το αποχωριστεί για λίγο, αφού δεν είναι σίγουρο αν θα επέστρεφε στην Αθήνα μετά τις διακοπές. Η αγωνία της είχε κορυφωθεί καθώς είχε κανονιστεί να φύγει με τον παππού της από την περασμένη Κυριακή, αλλά κάποιες δυσκολίες με το μεταφορικό μέσο τους κράτησαν στην Αθήνα. Μετά ήρθαν και οι απεργίες και η αναχώρηση έλαβε χώρα σήμερα το πρωί!

Χθες το βράδυ, ήταν όλο υπερένταση με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κοιμηθεί. Με το ζόρι καταφέραμε να κλείσουμε τα μάτια μας κατά τις 1 μετά τα μεσάνυχτα. Το πρωί όμως σηκώθηκε πρώτη, έφαγε το πρωινό της και ντύθηκε σε χρόνο dt!!!! Ο παππούς μας περίμενε στο αυτοκίνητο. Φορτώσαμε τα πράγματα, χαιρετιστήκαμε, φιληθήκαμε και το ταξίδι ξεκίνησε! Η μικρούλα μου, η αδελφούλα της, συγκινήθηκε πολύ. Τόσο πολύ που έβαλε τα κλάματα!

"Θέλω να πάω κι εγώ με τον παππού. Θα μου λείψει η Νεφέλη!"

Κατά τα άλλα μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν που λέει και η παροιμία!

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγε στο χωριό παρέα με τη γιαγιά της. Τότε ήταν μόνο 3 1/2 ετών. Τόσο μικρούλα! Κι όμως, τη μαμά μου την αγαπάει τόσο πολύ που δέχτηκε με χαρά. Και εγώ ήμουν σίγουρη ότι είναι σε καλά χέρια. Βέβαια, βλέποντας την, από το μπαλκόνι, να απομακρύνεται κρατώντας τη γιαγιά της έκλαψα αρκετά. Αλλά ήξερα ότι θα περνούσε καλύτερα από ότι στην καυτή και γεμάτη νέφος Αθήνα. Και δεν διαψεύστηκα καθόλου.

Εμείς τότε ήμασταν και σε περίεργη φάση. Εγώ ήμουν έγκυος στη μικρή, στην αρχή της εγκυμοσύνης μου, και μετακομίζαμε! Οπότε η απόφαση πάρθηκε από όλη την οικογένεια, προκειμένου η Νεφέλη να μην κουραστεί από όλο το χαμό που γινόταν στο σπίτι. Γυρνώντας από τις διακοπές της βρέθηκε ξαφνικά σε καινούργιο σπίτι και οφείλω να ομολογήσω ότι προσαρμόστηκε εξαιρετικά γρήγορα!

Από εκείνη την ημέρα, πριν από πέντε χρόνια, κάθε καλοκαίρι η Νεφέλη μου το περνάει μαζί με τη γιαγιά της. Και το χαίρεται ιδιαίτερα, αφού έχει φίλους που τους βλέπει μόνο εκείνη την περίοδο, καθώς διαμένουν σε άλλη πόλη και το χειμώνα μόνο με αλληλογραφία επικοινωνούν. Λαμβάνει μέρος σε διάφορα δρώμενα που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της παραμονής της εκεί και φυσικά απολαμβάνει και τη δροσερή θάλασσα παρέα με την αγαπημένη της γιαγιά. Και το πιο βασικό; Γεμίζουν τα πνευμόνια της με καθαρό και φρέσκο αέρα. Ανανεώνεται στην κυριολεξία!

Καλά να περάσεις κουκλίτσα μου!