Ο κουμπάρος και η κουμπάρα......

Μεγαλώνοντας, εκτός από συγγενείς, φίλους και γνωστούς, αποκτάς και κουμπάρους. Από το γάμο σου, τα βαφτίσια των παιδιών σου αλλά γίνεσαι και εσύ κουμπάρος στους γάμους και βαφτίσια άλλων. Για εμένα μια κουμπαριά θεωρείται ιερή και ο άνθρωπος που έχεις ή σε έχει επιλέξει να γίνεις κουμπάρος πρέπει να γνωρίζει τι υποχρεώσεις συνιστά αυτός ο δεσμός. Γιατί περί δεσμού πρόκειται, ειδικά όταν πρόκειται για βάφτιση.

Άκουσα τις προάλλες ότι κάποιος, ο οποίος είχε βαφτίσει ένα παιδάκι, τσακώθηκε με τους κουμπάρους του-τους γονείς του παιδιού-και πήγε στον ιερέα της εκκλησίας και ζήτησε να τον απαλλάξει από αυτό. Ο ιερέας του απάντησε ότι εφόσον έχει "λαδώσει" ένα παιδί θεωρείται πνευματικός γονιός και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει και ο δεσμός που έχει με το παιδί είναι αδιάρρηκτος. Ακόμα και τώρα που το παιδί μεγάλωσε οι γονείς με το νονό δεν μιλιούνται και το παιδί δεν γνώρισε ποτέ το νονό του! Και δεν είναι η μόνη ιστορία που έχω ακούσει σχετικά με κουμπαριές που έχουν καταλήξει άδοξα.

Η κοπέλα που μας πάντρεψε, παρόλο που ήταν πολύ καλή φίλη, τελικά απομακρύνθηκε τόσο πολύ που πλέον βλεπόμαστε καμιά φορά στο μετρό-μιλάμε όμως για πολύ σπάνιες συναντήσεις-και προσποιείται ότι δεν μας γνωρίζει!!!!! 

Ευτυχώς οι νονές/νονός των παιδιών μας είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους παρόλο το "βαρύ" πρόγραμμα που έχουν και οι ίδιοι. Και οι κόρες μας τους λατρεύουν! Δεν λέω ότι ένας νονός είναι υποχρεωμένος να έχει καθημερινή επαφή με το παιδάκι που έχει βαφτίσει αλλά να μην εξαφανιστεί και τελείως. Ούτε έχουμε έναν νονό για να φέρνει δώρα στα παιδιά τα Χριστούγεννα και μια λαμπάδα το Πάσχα! Έχω ακούσει από γνωστές που είναι νονές ότι είναι υποχρεωμένες να αγοράσουν ακόμα και τα σχολικά της πρώτης δημοτικού στο βαφτιστήρι τους! Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό αλλά εγώ ποτέ δεν είχα τέτοιες απαιτήσεις από τους νονούς των παιδιών μου. Αν ο νονός θέλει να προσφέρει κάτι από μόνος του στο παιδί, τότε θα είναι καλοδεχούμενο και φυσικά δεν θα του φέρουμε αντίρρηση. Θα προτιμήσω όμως να έχει περισσότερο πνευματική επαφή με το παιδί μου παρά χρηματική! 

Του χρόνου θα γίνω και εγώ νονά και ήδη ψάχνω για βαφτιστικά. Συζητάω με την κουμπάρα μου, τη ρωτάω τι της αρέσει, τι προτιμάει, πότε θα πάμε να πάρουμε ιδέες, να κάνουμε έρευνα αγοράς και γενικά μπορώ να πω ότι κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα παρόλο που έχω μπροστά μου περίπου ένα χρόνο.

Θέλω να προσφέρω στη βαφτιστήρα μου ότι μου πρόσφερε η δικιά μου νονά. Μεγάλωσα σχεδόν μαζί με τη νονά μου και ακόμα και σήμερα είμαστε πολύ καλές φίλες αφού έχουμε μόνο 13 χρόνια διαφορά! Σκέφτομαι ότι θα είμαι κοντά της μεγαλώνοντας μιας και ήδη βλεπόμαστε σχεδόν καθημερινά, με έχει γνωρίσει από τότε που γεννήθηκε, την έχω κρατήσει αγκαλιά, την έχω ταϊσει, την έχω αλλάξει, την έχω μπανιαρίσει, την έχω κοιμίσει, της έχω μιλήσει τρυφερά.

Θεωρώ ότι είναι σημαντικό ο νονός να αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με το παιδί που θα βαφτίσει ακόμα και πριν γίνει η βάφτιση, πριν να δεθούν με τα δεσμά του μυστηρίου. Φυσικά σημαντικό είναι να υπάρχει και καλή σχέση των γονιών και του νονού για να μπορέσει να στηριχθεί σωστά και να έχει γερές βάσεις και η σχέση με το παιδί. Και θέλω να πιστεύω ότι με την κουμπάρα μου υπάρχει μια καλή σχέση και μια φιλία που δεν πρόκειται να χαλάσει όσα χρόνια κι αν περάσουν. 

Με κάποιους ανθρώπους έχω έρθει ιδιαίτερα κοντά ακόμα κι αν τους ξέρω για πολύ μικρό χρονικό διάστημα και όσο περνάει ο καιρός δένομαι ακόμα περισσότερο. Προφανώς φταίει η "χημεία" όπως λένε αλλά και η παροιμία: "Αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε" Από την άλλη είναι επίσης σημαντικό ένα ζευγάρι να επιλέγει τους κουμπάρους του και, ιδιαίτερα τους νονούς των παιδιών του, μετά από πολλή σκέψη και με βάση πάντα τη σχέση που υπάρχει μεταξύ τους! 

Μεταξύ μας; Ανυπομονώ να μεγαλώσει η μικρούλα και να ακούσω από τα χειλάκια της να με φωνάζει νονά!