"Μαμά, πονάει το κεφάλι μου....."

Πονοκέφαλος, δέκατα, ρίγη, κομμάρες, αδυναμία, εξάντληση είναι μερικά από τα συμπτώματα της ίωσης που μας ταλαιπωρεί σχεδόν όλους στην οικογένεια από την προηγούμενη εβδομάδα. Την προηγούμενη Δευτέρα, πρώτη του σχολείου μετά τα Χριστούγεννα, γύρισα σπίτι από τη δουλειά και βρήκα τη Νεφέλη να κοιμάται ακόμα. Όταν προσπάθησα να την ξυπνήσω εκείνη μου είπε:

"Μαμά, πονάει το κεφάλι μου, κρυώνω και θέλω να κοιμηθώ!"

Έπιασα το μέτωπο της και ήταν ζεστό. Αμέσως πήγα στο μπάνιο και της έβαλα θερμόμετρο, 38,1! Τη σήκωσα, της έδωσα αντιπυρετικό και αμέσως ξανακοιμήθηκε. Όπως ήταν φυσικό την επόμενη δεν πήγε σχολείο.

"Ωραία αρχίσαμε!" σκέφτηκα.

Την Τρίτη και δεύτερη μέρα σχολείου έφτασε η σειρά της Ναντίνας. Από το πρωί που σηκώθηκε έλεγε:

"Μαμά, με πονάει το κεφάλι μου!"

Πυρετό όμως δεν είχε. Έτσι την πήγα κανονικά στο νηπιαγωγείο. Τρία τέταρτα όμως αργότερα με κάλεσε η νηπιαγωγός και με ρώτησε αν μπορούσε να της δώσει Depon και ότι αν συνέχιζε να διαμαρτύρεται για το κεφάλι της θα πήγαινε ο μπαμπάς μας να την πάρει. Κάτι που τελικά δεν έγινε και θεώρησα ότι το συμβάν έληξε εκεί. Αλλά που τέτοια τύχη!

Γυρνώντας στο σπίτι, όμως, βρήκα την ίδια κατάσταση που συνάντησα την προηγούμενη μέρα με τη Νεφέλη. Ένα παιδάκι τόσο εξαντλημένο και έχοντας δέκατα. Η Νεφέλη έχοντας συνέλθει, έτσι έδειχνε τουλάχιστον, πήγε σχολείο κανονικά την επόμενη μέρα, ενώ η μικρή έκατσε σπίτι. Τελικά και μη δείχνοντας να υποχωρεί ο πυρετός, έκλεισα ραντεβού με την παιδίατρο. Η διάγνωση; Αμυγδαλίτιδα και φυσικά αντιβίωση. Και οι δύο!

Και φτάνουμε στην Παρασκευή! Η Ναντίνα έχει συνέλθει οπότε πάμε κανονικά στο νηπιαγωγείο εκείνη και εγώ στη δουλειά. Δεν ήξερα όμως ακόμα τι μου επεφύλαττε η μέρα! Μετά τις 12 το μεσημέρι άρχισα στα καλά καθούμενα να κρυώνω, να πονάει το κεφάλι μου και νύσταζα μέχρι αηδίας. Επίσης δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου. Δύο ώρες άντεξα. Κατά τις 14:30 έφυγα και γύρισα σπίτι. Αυτό ήταν!

Όλο το υπόλοιπο Σαββατοκύριακο θα το περνούσα στο κρεβάτι. Ειλικρινά δεν μπορούσα να σηκωθώ! Και όταν σηκωνόμουν ήταν ίσα για 1-2 ώρες. Μετά πάλι ύπνος! Έκανα δέκατα κι εγώ συνάχι και βήχα, είχα ρίγη και τρομερό πονοκέφαλο! Και να μην έφταναν όλα τα παραπάνω αδιαθέτησα κιόλας!!!! Ξέρετε καλέ! Έμμηνος ρύση το λένε επιστημονικά, εμείς κοινώς το λέμε περίοδος! Έκανα και λίγη διάρροια, έτσι για να μην αφήσουμε παραπονεμένη και την ίωση της γαστρεντερίτιδας!

Φυσικά ούτε λόγος να πάω δουλειά τη Δευτέρα. Και νομίζω ότι χρειαζόμουν μία ημέρα παραπάνω. Δεν μπορώ να πω ότι έχω συνέλθει τελείως, αλλά τουλάχιστον δεν κοιμάμαι συνέχεια. Ξεκίνησα και εγώ αντιβίωση, μετά από εντολή γιατρού, και ήδη αισθάνομαι καλύτερα. Μου έχει μείνει ένα τρομερό συνάχι με μπούκωμα στη μύτη που μου τη δίνει στα νεύρα και λίγος βήχας.

Γενικά, είχε ίωση να με ρίξει τόσο πολύ κοντά δύο χρόνια τώρα. Μάλλον ο οργανισμός μου χτύπησε κόκκινο! Και όλον αυτόν τον ύπνο τον είχε ανάγκη. Οι μικρές αποδείχτηκαν πιο δυνατές και το ξεπέρασαν πιο εύκολα.

Μη σας ξεγελάει που κάνει κρύο και έχει χαμηλές θερμοκρασίες! Τα μικρόβια υπάρχουν και οι ιώσεις κυκλοφορούν. Για αυτό θωρακίστε τον οργανισμό σας με καλή διατροφή και πολλές βιταμίνες. Εγώ σήμερα ξεκίνησα την ημέρα μου με τσαγάκι με μέλι, χυμό με πορτοκάλι, καρότο και μήλο και έφαγα και ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης! Για το μεσημέρι έχω πάρει το ταπεράκι μου με την εξαιρετική μου ψαρόσουπα!

Περαστικά μας!