Μουσικά ακούσματα γονέων…. παιδεύουσι τέκνα!

«Η εκπαίδευση στη μουσική είναι ανάγκη επιτακτική γιατί περισσότερο από οτιδήποτε στον κόσμο ο ρυθμός και η αρμονία επηρεάζουν το ενδότερο κομμάτι του εαυτού μας, και ο καθένας από εμάς θα πρέπει να ξέρει πώς να το χαλιναγωγήσει.» 

Πλάτωνας

Κατά πόσο τελικά επηρεάζονται τα παιδιά από τα μουσικά ακούσματα των μεγάλων;

Η αξία της μουσικής στην ζωή μας δεν είναι καινούργια ιδέα. Η αξία της, όμως, στην ζωή των παιδιών, ακόμα και από την βρεφική ηλικία, επιβεβαιώνεται ακόμα, μέσα από έρευνες που συνεχώς αποδεικνύουν ότι η μουσική όχι μόνο μπορεί να ψυχαγωγήσει ένα παιδί, αλλά και να αναπτύξει αποτελεσματικότερα τις ικανότητες –πιθανώς και το IQ του. 

Το κατά πόσο έχουμε την μουσική στο DNA μας συζητιέται, αλλά δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί από την επιστημονική κοινότητα. Κανείς, όμως, δε μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ο άνθρωπος συνηθίζει να ακούει μουσική ήδη από την κοιλιά της μητέρας, με αποτέλεσμα να γίνεται αυτή αναπόσπαστο κομμάτι της ανάπτυξής του και τις περισσότερες φορές να παραπέμπει σε ευχάριστα συναισθήματα.

Μεγαλώνοντας όμως, τα παιδιά, και ακούγοντας ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής στο σπίτι, στο αυτοκίνητο κατά πόσο είναι σίγουρο ότι αυτό το είδος μουσικής θα ακολουθήσουν και στην ενήλικη ζωή τους;

Οι κόρες μου ακόμα είναι στην παιδική τους ηλικία και τα ακούσματα τους ποικίλουν. Από ροκ και έντεχνη μουσική-που ακούγεται κυρίως στο σπίτι-μέχρι ποπ και λαϊκά. Ειδικά η μεγάλη, που είναι και στο δημοτικό (τετάρτη τάξη), επηρεάζεται και από τα μουσικά ακούσματα των φίλων της. Έχω καταλάβει ότι της αρέσουν σχεδόν όλα τα είδη μουσικής, περισσότερο, όπως είναι φυσικό, όσα ακούγονται στην τηλεόραση και λιγότερο στο ραδιόφωνο. 

Όταν ψάχνουμε στο You Tube, θα επικεντρωθούμε περισσότερο σε τραγούδια της Eurovision, της Patty και λιγότερο σε κλασικά παιδικά ή μουσικά κομμάτια της δικής μου εποχής, παρόλο που προσπαθώ να τους γνωρίσω ακούσματα που είχα εγώ στη δική τους ηλικία αλλά και τώρα. Προχθές, βλέπαμε παλιά βίντεο από ελληνικές ταινίες γιατί τους έβαλε η δασκάλα των παραδοσιακών χορών ένα κομμάτι από την ταινία "Γοργόνες και μάγκες" που έπαιζε η Μάρθα Καραγιάννη (Ο άντρας που θα παντρευτώ!) που είχε κάνει με το περσινό τμήμα της. Από εκεί περάσαμε στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, στη Ρένα Βλαχοπούλου και καταλήξαμε στα πρώτα βίντεο κλιπ του Ρουβά!!!!!!

Τώρα σίγουρα καταλάβατε τι μουσική άκουγα εγώ στην εφηβεία μου! (εννοώ Σάκη κλπ....)

Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια όπου τα μουσικά ακούσματα της ήταν, από τη μεριά του μπαμπά jazz μέχρι κλασική και Michael Jackson, από τη μεριά της μαμάς Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Φαραντούρη, Νταλάρας κλπ αλλά και από τη μεριά του ξαδέρφου μου-αργότερα-Heavy Metal, Ροκ και βαριά ρεμπέτικα, νομίζω ότι έχω καλύψει όλες τις μουσικές ενότητες. Στη διάρκεια της εφηβείας μου τα ακούσματα μου ήταν κυρίως ελληνικό ποπ και ξένο. Από Σοφία Αρβανίτη και Μιχάλη Ρακιντζή μέχρι Madonna και New Kids on the Block!!!!

Μεγαλώνοντας, όμως, και γνωρίζοντας τον άντρα μου τα γούστα μου άλλαξαν. Βασικά είχα αλλάξει μουσικά ακούσματα ένα χρόνο πριν τον γνωρίσω. Ο ξάδερφος μου, τότε, είχε το πρώτο του μουσικό καφενείο στον Άγιο Λαυρέντιο και οι μουσικές που ακούγαμε ήταν κυρίως ρεμπέτικα, έντεχνο ελληνικό (Παπάζογλου, Μάλαμας κλπ) και ροκιές (Jethro Tull κλπ), οπότε κόλλησα και εγώ. Ήθελα να γίνω και αποδεκτή από την παρέα του ξαδέρφου μου και κάποια παιδιά του χωριού-βλέπετε ήμουν στα 17 μου τότε…

Όταν γνώρισα τον άντρα μου ανακάλυψα ότι είχε τα ίδια ακούσματα με τον ξάδερφο μου και την παρέα του. Ένας λόγος που «κολλήσαμε» ήταν και αυτό. Και παρόλα τα σκαμπανεβάσματα που περνάμε τώρα σαν ζευγάρι, εκτός από άλλα πολλά-και σίγουρα πιο σοβαρά θέματα-έχουμε και τη μουσική που μας φέρνει πιο κοντά!

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω τη δική μου άποψη, πάνω σε αυτό το θέμα. Εγώ, ναι!, μεγαλώνοντας επηρεάστηκα από τα μουσικά ακούσματα που επικρατούσαν στο σπίτι μου. Μπορεί να πείτε ότι στην εφηβεία μου έκανα τη δική μου μουσική «επανάσταση»-αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι-αλλά ωριμάζοντας ακολούθησα τα «βήματα» της οικογένειας μου. Μήπως, όμως, ακούγοντας τόσα χρόνια τα συγκεκριμένα είδη μουσικής (jazz, έντεχνο, ροκ, heavy metal κλπ) κατέληξα στο να μου γίνουν βίωμα της καθημερινότητας μου; 

Το ίδιο δεν θα γίνουν και τα βαριά λαϊκά, ξεσηκωτικά τσιφτετέλια κλπ σε ένα παιδί που μεγαλώνει με τέτοια μουσικά ακούσματα μέσα στη δική του οικογένεια; 

Τελικά τι ισχύει;