Αγάπη στο φουλ!!!!

Διαβάζοντας χθες μία ανάρτηση στους "Μαμά...δες, Μπαμπά...δες" με τίτλο "Αν είχα το παιδί μου να το μεγαλώσω ξανά από την αρχή" άρχιζαν να γυρίζουν διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου. Γύρισα πίσω 9 χρόνια, την ημέρα που αντίκρισα για πρώτη φορά την πρώτη μου κόρη..... Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτό το μικρό κοκκινωπό πλασματάκι με το κατάμαυρο μαλλί που κοιμόταν στο κουνάκι του νοσοκομείου ήταν δικό μου. Ότι ήμουν μανούλα. 

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ με το που είδα το μωρό μου ένιωσα μια τεράστια ευθύνη απέναντι του. Μια ευθύνη αγάπης. Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με απεριόριστη αγάπη. Ακόμα κι όταν το παιδί σας γυρίσει, πάνω στα νεύρα του (ω, ναι και τα παιδιά νευριάζουν!) και σας πει ότι δεν σας αγαπάει-δεν το εννοεί φυσικά-εσείς ποτέ δεν πρέπει να του απαντήσετε αρνητικά. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη σας του λέτε: "Δεν πειράζει, εγώ σ' αγαπώ και για τους δύο!"

Μπορεί να εργάζομαι και να λείπω πολλές ώρες από το σπίτι, μπορεί ο άντρας μου να περνάει περισσότερες ώρες με τις κόρες μας, αλλά όταν είμαι κοντά τους θέλω να περνάμε το χρόνο μας όσο καλύτερα γίνεται. Βέβαια έχω και τις δουλειές του σπιτιού που δεν τελειώνουν οι ρημάδες ποτέ αλλά προσπαθώ πάντα να αφιερώσω έστω και μισή ώρα στην κάθεμιά. Είτε για να διαβάσουμε μαζί τα μαθήματα τους, είτε για να παίξουμε στον υπολογιστή, είτε για να δούμε τηλεόραση, είτε για να διαβάσουμε ένα βιβλίο, είτε για να ακούσουμε μουσική και να χορέψουμε, είτε για να μαγειρέψουμε παρέα! Εγώ είμαι και της άποψης ότι ο χρόνος που πρέπει να αφιερώνουμε στα παιδιά δεν μετριέται τόσο από την ποσότητα όσο από την ποιότητα του. Και τα παιδιά με το πέρασμα του χρόνου αναγνωρίζουν ότι δεν γίνεται να είναι το κέντρο του κόσμου των γονιών και ότι οι γονείς τους έχουν κι άλλες υποχρεώσεις πέραν αυτών. Αλλά πάντα και πάνω από όλα, εγώ προσωπικά, βάζω τα παιδιά μου! Τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν λιγάκι.

Αν είχα, λοιπόν, τις κόρες μου να τις μεγαλώσω ξανά από την αρχή, το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν το εξής. Δεν θα γυρνούσα στη δουλειά τόσο γρήγορα στη δεύτερη κόρη. Θα έμενα να τη μεγαλώσω εγώ, να πέρναγα περισσότερο χρόνο μαζί της όντας μωρό. Αν μπορούσα να το κάνω αυτό. Πήγα για δουλειά όταν η Ναντίνα ήταν τριών μηνών-ακόμα δεν ίσχυε το εξάμηνο βλέπετε-και όσο κι αν προσπαθώ να το κρύψω μου στοίχισε αρκετά. Στην πρώτη κόρη δεν δούλευα και κάθισα μαζί της για δύο χρόνια περίπου! Για αυτό αναρωτιέμαι συχνά πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά μου!

Τώρα, που είναι μεγαλύτερες πλέον, κάνουμε πολλά πράγματα μαζί. Η μικρή βέβαια ακόμα κοιμάται νωρίς το βράδυ αλλά παρόλα αυτά και το παραμύθι μας διαβάζουμε και χρόνο προλαβαίνουμε να αφιερώσουμε η μία στην άλλη. Με τη μεγάλη όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Ειδικά τον τελευταίο ένα μήνα...... ίσως και λίγο παραπάνω. 

Βλέπετε εδώ και ένα χρόνο της έχω κολλήσει το σαράκι του Harry Potter και έχει διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του. Λέω σχεδόν, γιατί τώρα διαβάζουμε το τελευταίο. Μαζί! Μέχρι τώρα, τα διάβαζε μόνη της. Συμφωνήσαμε το τελευταίο να το διαβάσουμε μαζί. Εγώ να διαβάζω και εκείνη να ακούει. Ευκαιρία βρήκα και εγώ να δω πόσες διαφορές είχε το βιβλίο από τις ταινίες..... 

Η μία σχεδόν ώρα που αφιερώνουμε στο να διαβάσουμε ένα ή δύο κεφάλαια (χθες έγιναν τρία!!!) είναι από τις καλύτερες της μέρας μου. Χωρίς να θέλω να "ρίξω" τη μικρή ε; Θα έρθει και η δική της ώρα για κάτι τέτοιο!

Ειλικρινά σας μιλάω, αισθάνομαι ότι πραγματικά της αφιερώνω πολύτιμο χρόνο, διαβάζοντας της τα κεφάλαια του βιβλίου. Εκείνες τις στιγμές είμαστε οι καλύτερες φίλες. Κάνουμε την καλύτερη παρέα. Γελάμε, συγκινούμαστε, έχουμε απορίες, αγωνιούμε για το τι θα γίνει παρακάτω, αν και σε μέσες άκρες ξέρουμε τη συνέχεια! Τώρα, κοντεύουμε να τελειώσουμε το βιβλίο-τα τρία κεφάλαια μάλλον υπερβολή ήταν!-και όταν πλέον τελειώσει....... θα μου λείψει το βραδυνό παρεάκι μου!

Αν και η κόρη μου είχε μια καταπληκτική ιδέα..... Να ξεκινήσουμε-ευκαιρία να πάρουμε και το πρώτο βιβλίο του Harry Potter, που δεν το έχουμε-και να τα διαβάσουμε ξανά όλα μαζί. Ένα προς ένα!!! Η φράση που είπε κιόλας ήταν η εξής:

"Ευκαιρία, μαμά, να τα διαβάσεις κι εσύ!"

Δελεάστηκα από την πρόταση της. Μου αρέσει η παρέα της και φυσικά της αρέσει και η δική μου παρέα. Η παρουσία μου μέσα στο δωμάτιο της. Ο χρόνος που της αφιερώνω. Αισθάνεται ότι εκείνες τις στιγμές με έχει αποκλειστικά δική της. Και είμαι αποκλειστικά δική της...... Χθες επειδή έψηνα και μπιφτέκια στο φούρνο πηγαινοερχόμουνα και στο τέλος μου την είπε λιγάκι....... Δεν θα το ξανακάνω, σας το υπόσχομαι, απλά άργησα να βάλω το φαγητό της επόμενης μέρας γιατί είχα ραντεβού με τον οδοντίατρο.

Το Σαββατοκύριακο, πάνω σε μια μικρή σύγκρουση που είχα με τον άντρα μου, του πέταξα μία φράση που την πιστεύω ακράδαντα.....

"Προτιμώ να περνάω δημιουργικά το χρόνο μου με καλή παρέα-εννοώντας τα παιδιά μου και τις φίλες μου και τον ίδιο-παρά να κάνω συνέχεια δουλειές στο σπίτι".

Σαν ενήλικες έχουμε υποχρεώσεις, μερικές μας φαίνονται και βουνό κιόλας, αλλά κάποιες από αυτές μπορεί να περιμένουν λιγάκι, ή να γίνουν κάποια άλλη χρονική στιγμή. Είναι πολύ σημαντικό να περνάμε εμείς καλά και περισσότερο τα παιδιά μας που μας αναζητούν, ειδικά όταν εργαζόμαστε και λείπουμε αρκετές ώρες. Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά, ποιοτικό χρόνο. Διαβάστε βιβλία, ζωγραφίστε, χορέψτε, τραγουδήστε, πηγαίνετε βόλτες μαζί τους, ή απλά καθίστε μαζί τους. Δώστε τους να καταλάβουν ότι είστε δίπλα τους, κοντά τους, ότι θέλετε να ρουφήξετε τις στιγμές που περνάτε μαζί. Το ίδιο θα κάνουν κι εκείνα. 

Και μετά θα νιώσετε γεμάτοι, πλήρεις με φουλ αγάπη, την οποία θα θέλετε να μοιραστείτε με όλους γύρω σας! Τίποτα δεν με χαλαρώνει περισσότερο από το χαμόγελο και την αγκαλιά των παιδιών μου. Όταν χάνομαι στην αγκαλιά τους νιώθω ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου! Χαρίστε τους τον εαυτό σας, τον πραγματικό σας εαυτό-μη κρύψετε τίποτα-και δεν θα χάσετε. Αντίθετα θα κερδίσετε. Θα κερδίσετε πολλά!!!!!