"Γιατί είναι ευτυχία να το χαζεύεις....."

Αυτό το σχόλιο αντίκρισα σε μια ανάρτηση της "Μάνας, Μανούλας, Μαμάς" Μαρίας Γεωργίας όταν μου ξανα-δώρισε το αγαπησιάρικο βραβείο-έτσι το είχα ονομάσει σε παλαιότερη ανάρτηση μου-και ειλικρινά δεν περίμενα να διαβάσω κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνη τη στιγμή και το μόνο που κατάφερα να της απαντήσω ήταν ένα απλό ευχαριστώ. Αν και από εδώ και εμπρός θα γίνει το σλόγκαν του ιστολογίου!

Πριν σχεδόν τρία χρόνια που δημιουργήσα το Mamma El ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα αποτελούσε ευτυχία για κάποιους να το χαζεύουν. Και αυτό γιατί δημιουργήθηκε εξ αρχής ως ενημερωτικό ιστολόγιο-με άρθρα για γονείς-άσχετα αν μετά με έπιασαν τα ψυχολογικά μου και το μετέτρεψα σε τελείως προσωπικό. Και όπως έχω ξαναπεί τα άρθρα που είχαν γραφτεί εδώ δεν χάθηκαν αλλά μεταφέρθηκαν σε ένα καινούργιο ιστολόγιο-ευτυχώς που ο blogger μας δίνει αυτή τη δυνατότητα-το Mamma El Press.

Και για να επανέλθουμε, λέω "ποτέ δεν το φαντάστηκα", γιατί η γραφή μου είναι τελείως απλή, χωρίς πολλές φιλοσοφίες, δηλαδή χωρίς την αύρα ενός συγγραφέα. Διαβάζω άλλα ιστολόγια και μαγεύομαι από τον τρόπο γραφής τους. Μαγεύομαι από τον τρόπο σκέψης τους, την άνεση που έχουν στο γραπτό τους λόγο. Εντυπωσιάζομαι από τα θέματα που αναπτύσσουν στα ιστολόγια τους. Και σε ορισμένα που διαβάζω-θα την πω την αμαρτία μου-σκέφτομαι και λέω: "Αχ να ένα θέμα που θα ήθελα και εγώ να γράψω"! Αλλά όταν ξεκινάω να γράψω μια ανάρτηση τις περισσότερες φορές κολλάω γιατί κάποιος θα με διακόψει και μπορεί να μείνει αμανάτι για πολλέεεεεεες μέρες!!!! Το καλό είναι όμως ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα ολοκληρωθεί. Και μου αρέσει πολύ αυτό!

Μου αρέσει επίσης το ότι αυτό το ιστολόγιο υπάρχει από εμένα και μου δίνει τη δυνατότητα να βγάζω τα εσώψυχα μου, ξέροντας όμως, ότι θα τα διαβάσουν πολλοί. Αυτό δεν με ενοχλεί γιατί όταν γράφω αυτό που σκέφτομαι νιώθω μετά μια απέραντη ανακούφιση και φεύγει όλο το στρες της στιγμής απλά και μόνο επειδή αισθάνομαι ότι τη στιγμή που γράφω είναι σαν να μιλάω με κάποιον φίλο και του εκμυστηρεύομαι τα μυστικά μου!

Αλλά ένα ιστολόγιο λειτουργεί και σαν ημερολόγιο και μου δίνει τη δυνατότητα να μοιράζομαι και την καθημερινότητα μου με τις κόρες μου. Πράγματα που λένε, που κάνουν ή που κάνουμε παρέα και που αν δεν υπήρχε το συγκεκριμένο ιστολόγιο θα είχαν ξεχαστεί και θα αποτελούσαν απλώς αναμνήσεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου. 

Πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να διαβάζει παλιές αναρτήσεις και να γελάει, να συγκινείται, να δακρύζει, να χαίρεται, να λυπάται, να αναπολεί όλες εκείνες τις στιγμές σαν να τις έζησε μόλις χθες. Και θέλω, μεγαλώνοντας οι κόρες μου, να διαβάσουν τις σκέψεις μου για εκείνες, όλα αυτά που μοιράζομαι σήμερα με τους αναγνώστες μου και να τις κρατήσουν βαθιά μέσα στις καρδούλες τους σαν ανάμνηση της παιδικής τους ηλικίας από τη μανούλα τους! Η Νεφέλη μου ήδη έχει διαβάσει κάποιες αναρτήσεις μου και τότε με κοίταζε με τα υπέροχα ματάκια της βουρκωμένα (από συγκίνηση) λέγοντας μου: "Μανούλα όλα αυτά για εμένα τα γράφεις;"

Κάποια στιγμή πέρσι, και για λόγο που δεν ήθελε να μοιραστεί μαζί μου-και το σέβομαι απόλυτα αυτό-η ψυχολογία της είχε πέσει πολύ (μην ξεχνάμε ότι μπαίνει και στην προεφηβεία έτσι;). Δεν της άρεσε τίποτα πάνω της, τα έβαζε με τον εαυτό της, έλεγε ότι δεν είναι καλή μαθήτρια κλπ. Για κάποιο λόγο ο υπολογιστής ήταν ανοικτός και εγώ έγραφα μια ανάρτηση-μάλλον δημοσίευα-μια ήδη έτοιμη ανάρτηση με μια ατάκα της μικρής. Αποφάσισα, λοιπόν, να μοιραστώ μαζί της όσα είχα γράψει λίγες μέρες πριν τα γενέθλια της. Η ανάρτηση είχε τίτλο "9 υπέροχα χρόνια...." και η κοπελάρα μου τη "ρούφηξε" στην κυριολεξία! Στο τέλος της ανάγνωσης της άνοιξε τα χεράκια της και με αγκάλιασε σφιχτά. Τόσο σφιχτά που άκουγα το χτύπο της καρδιάς της. Με ρώτησε αν όλα αυτά που έγραφα τα εννοούσα και εγώ της απάντησα: "Με κάθε κύτταρο του κορμιού μου!"

"Μανούλα μου είσαι η καλύτερη!" μου απάντησε και ένιωθα σαν να πετούσα στα σύννεφα!

Και τελειώνοντας θέλω να πω ότι αν για τέτοιες αναρτήσεις σαν την παραπάνω είναι ευτυχία κανείς να χαζεύει το ιστολόγιο που λέγεται Mamma El τότε ανήκω και εγώ σε αυτούς τους αναγνώστες!