Και όμως το Πολυτεχνείο υπήρξε.....

Και όμως το Πολυτεχνείο υπήρξε.... Γιατί το λέω αυτό; Γιατί κατά καιρούς έχω ακούσει ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έγινε ποτέ και όλα είναι στη φαντασία μας. Για αυτούς όμως που το έζησαν δεν νομίζω ότι αποτελεί αποκύημα της φαντασίας τους. Για αυτούς που φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν. Θυμάμαι τις ιστορίες της μαμάς μου για την περίοδο της Χούντας στην Αθήνα και για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Έμενε πολύ κοντά στο Πολυτεχνείο και τα έζησε όλα από πρώτο χέρι που λένε. Περνούσαν τα τανκ κάτω από το σπίτι τους και νόμιζες ότι γινόταν σεισμός.... Την ημέρα που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου η μητέρα μου ήταν εκεί, θεατής των γεγονότων. Κάπου σε κάποια γωνιά της βιβλιοθήκης υπάρχει ένα λεύκωμα με άρθρα και εικόνες από εκείνες τις ημέρες. Πάντα μου άρεσε να το ξεφυλλίζω. 

Στο σχολείο, όπως είναι φυσικό, κάθε χρόνο κάναμε αναφορά στο Πολυτεχνείο και κάθε χρόνο κάναμε γιορτή. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο αργότερα ήμουν και στη χορωδία του σχολείου. Κάτι που με έκανε να γνωρίσω καλά την ιστορία του Πολυτεχνείου αφού είχαμε μια καθηγήτρια που μας είχε μιλήσει πολύ για αυτό. Και επειδή γνωρίζαμε την ιστορία του τόσο καλά κάθε χρονιά που ακούγαμε το ηχητικό ντοκουμέντο με την είσοδο του τανκ στο Πολυτεχνείο ανατριχιάζαμε σαν να ήμασταν εμείς κρεμασμένοι στα κάγκελα του. Και κάθε φορά που διάβαζαν δύο συμμαθητές μας τα ονόματα όσων θυσιάστηκαν εκείνες τις μέρες και εμείς φωνάζαμε ΑΘΑΝΑΤΟΣ ένας κόμπος ανέβαινε στο λαιμό ακούγοντας τις ηλικίες τους.

Κάπου, λοιπόν, διάβασα για μία μαμά, η οποία έλεγε ότι η νηπιαγωγός της κόρης της τους είπε ότι την Παρασκευή θα πάνε μόνο για μία ώρα για να τους πούνε για το Πολυτεχνείο. Δηλαδή να κάνουν γιορτούλα. Κάτι που το έκαναν και τα δικά μου παιδιά όταν ήταν στο νηπιαγωγείο. Η ίδια μαμά συνεχίζε λέγοντας ότι ήθελε τη γνώμη μας για το όλο θέμα γιατί θα τρελαινόταν... Γιατί θα τρελαινόταν; Μα γιατί θεωρούσε ότι τα πεντάχρονα δεν καταλαβαίνουν (στο χέρι της νηπιαγωγού είναι να τους το περάσει σαν ιστοριούλα) γιατί έγινε το Πολυτεχνείο και ότι τους κάνουν πλύση εγκεφάλου με ότι αυτό συνεπάγεται η καλή προπαγάνδα!!!! Αυτά ήταν τα γραφόμενα της. Δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου!!!! Μάλιστα παραπονιόταν ότι τους το είπε τελευταία στιγμή η νηπιαγωγός και είχε δουλειές που δεν μπορούσε να αναβάλει. Με τα σχόλια που ανταλλάξαμε στη συνέχεια είπε κιόλας ότι άλλο είναι οι Εθνικές εορτές που οφείλουμε να τιμούμε  και να θυμόμαστε αυτούς που θυσιάστηκαν γιατί χάρις σε αυτούς υπάρχουμε ακόμη σαν Έθνος!!!! Και επειδή εγώ της είπα ότι οφείλουμε να θυμόμαστε και τη σύγχρονη ιστορία μας είπε ότι για τη "σύγχρονη" Ελλάδα που της είπα η ιστορία της είναι χωρίς ουσία και να τη γιορτάσουν ακόμα!!! Τι να πω; Ειλικρινά χθες είχα μείνει άφωνη!

Είναι χωρίς ουσία το Πολυτεχνείο; Αν οι φυλακίσεις, οι βασανισμοί, οι εξορίες, η απαγόρευση ελεύθερης έκφρασης, η απαγόρευση του να κυκλοφορείς ελεύθερα στους δρόμους χωρίς να φοβάσαι, αν το θάρρος και η θυσία όλων αυτών των φοιτητών είναι ανάξιο εορτασμού και μνήμης μάλλον σε κάποιους φαίνεται πολύ απλό να το πω; Ειλικρινά δεν μπορώ να εκφραστώ σωστά αυτή τη στιγμή. 

Εύχομαι, η συγκεκριμένη μαμά, να μην χρειαστεί να μάθει τι είναι δικτατορία για ένα έθνος. Και δεν είναι έκφραση πολιτικών απόψεων. Είναι γεγονότα που συνέβησαν και δεν πρέπει να ξεχνάμε...... Γιατί κάποιοι εναντιώθηκαν τότε για να μπορούμε εμείς σήμερα να νιώθουμε ελεύθεροι!