19 Οκτωβρίου 2010
Σε δύο μέρες λοιπόν έχουμε επέτειο γάμου όπως είχα αναφέρει σε παλαιότερη ανάρτηση και κλείνουμε 10 χρόνια γάμου. 16 που είμαστε μαζί!
Αφού πέρασε λοιπόν ένας χρόνος γνωριμίας και καλής φιλίας, εγώ που ήμουν με άλλον και εκείνος με άλλη, έφτασε η στιγμή να χωρίσουμε από τους δεσμούς μας και να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Αυτό έγινε σταδιακά χωρίς να καταλάβω καλά καλά πως παρά μόνο όταν πλέον τα σημάδια ήταν ολοφάνερα. Ότι κάτι παραπάνω ήθελε από εμένα δηλαδή πέρα της φιλίας μου. Ένα χαρακτηριστικό σημάδι ήταν ότι πάντα με άφηνε τελευταία με το αυτοκίνητο στο σπίτι μου μετά από βραδινή έξοδο, ενώ μέχρι τώρα γυρίζαμε με ταξί και φυσικά κατ' οίκον διανομή έκανε την πρώην του και τις δικές της φιλενάδες! Αν δεν μου έλεγε κάτι αυτό τι θα μου έδινε να καταλάβω ότι ενδιαφέρεται;
Κι όμως υπήρχαν κι άλλα σημάδια. Όπως μια φορά σε πάρτι μιας φίλης μου ζήτησε να κατέβουμε μαζί μέχρι το αυτοκίνητο για να διαλέξουμε κασέτες με μουσική. Ναι, τότε ακόμα ζούσαν οι κασέτες. Μιλάμε για το έτος 1996! Πόσο μακρινό μου φαίνεται τώρα!!!!!
Και κάθε φορά που με άφηνε σπίτι μου έλεγε ότι θέλει να μου πει κάτι αλλά δεν θέλει να με κουράσει παραπάνω γιατί τότε δούλευα απογεύματα μέχρι τις 10 το βράδυ και το πρωί είχα τη σχολή....... Ώσπου, έφτασε η 21η Οκτωβρίου 1996 και μια παλιά πλέον φίλη έκανε πάρτι γενεθλίων σε ένα νυχτερινό μαγαζί. Κατά τη διάρκεια του όλο και ερχόταν δίπλα μου, όλο και έβαζε το χέρι του πίσω στον καναπέ αλλά γύρω μου και μάλιστα χόρεψε κιόλας μαζί μου κάτι που δεν το έχει ξανακάνει από τότε!
Φεύγοντας από το μαγαζί κατά τις 3 τα χαράματα.... Να σημειώσω εδώ ότι η μέρα ήταν Παρασκευή και εγώ ήμουν από το πρωί στο πόδι..... μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο για να γυρίσουμε σπίτι. Τον αδερφό του τον εξορίσαμε γιατί δεν χωρούσε και ευτυχώς που είχε το μηχανάκι του αλλιώς τον έβλεπα να γύριζε σπίτι με τα πόδια!!! Φυσικά με άφησε και πάλι τελευταία και εκεί είπε για άλλη μια φορά τη γνωστή φράση: "Έχω κάτι να σου πω αλλά άστο για αύριο γιατί είσαι κουρασμένη τώρα!" Αλλά επειδή εγώ είχα νευριάσει με το όλο θέμα του είπα ότι δεν πρόκειται να βγω από το αυτοκίνητο αν δεν μου πει τι τρέχει! Τελικά πήρε θάρρος, χαχαχα... και μου είπε ότι θα ήθελε κάτι παραπάνω από τη φιλία μου και μάλιστα ότι το βλέπει και σοβαρά! Είπαμε είδε τα παιδιά του στα μάτια μου......
Εγώ έκανα και τη δύσκολη τρομάρα μου! Του είπα ότι θέλω να το σκεφτώ και θα του απαντούσα την επόμενη και φυσικά το δέχτηκε. Το επόμενο βράδυ είχαμε κανονίσει με μια φίλη εγώ και εκείνος με τον αδερφό του να πάμε σε ένα μαγαζί στο Μικρολίμανο (για όσες ξέρετε από Αθήνα). Ξέχασα να αναφέρω ότι όλο αυτό το διάστημα μιλούσαμε από το τηλέφωνο οπότε είχα τη 'χαρά' να γνωρίζω τη φωνή της μέλλουσας πεθεράς μου!
Φτάνοντας στην είσοδο του μαγαζιού διαπιστώνω ότι δεν έχω ψιλά, δηλαδή χιλιάρικο-μην ξεχνάμε ακόμα κυκλοφορούσε η δραχμή-και ο καλός μου είπε να τα πληρώσει εκείνος και θα τα βρίσκαμε μετά. Το μαγαζί μέσα είχε δυνατή μουσική αλλά ακόμα λίγο κόσμο αφού είχαμε πάει νωρίς και από τους πρώτους. Παραγγείλαμε τα ποτά μας και γυρνώντας προς το μέρος του, του λέω το εξής:
"Να ξέρεις ότι σχετικά με το χθεσινό σου λέω ναι!"
Όμως εκείνος δεν άκουσε τη λέξη 'χθεσινό' και νόμιζε ότι εννοούσα το αντίτιμο της εισόδου που πλήρωσε και τι γυρίζει και μου λέει;
"Δεν πειράζει θα τα βρούμε μετά!!!"
Φυσικά ξέσπασα σε γέλια και εκείνος αναρωτιόταν που το βρήκα το αστείο μέχρι που του εξήγησε η φιλενάδα μου! Με πήρε τότε από το χέρι και πήγαμε έξω και καλά για να πάρουμε τσιγάρα.... που δεν πήραμε ποτέ χαχαχαχα..... πήγαμε πίσω από ένα δεντράκι και εκεί φιληθήκαμε για πρώτη φορά!
Συνεχίζεται......
Σε δύο μέρες λοιπόν έχουμε επέτειο γάμου όπως είχα αναφέρει σε παλαιότερη ανάρτηση και κλείνουμε 10 χρόνια γάμου. 16 που είμαστε μαζί!
Αφού πέρασε λοιπόν ένας χρόνος γνωριμίας και καλής φιλίας, εγώ που ήμουν με άλλον και εκείνος με άλλη, έφτασε η στιγμή να χωρίσουμε από τους δεσμούς μας και να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Αυτό έγινε σταδιακά χωρίς να καταλάβω καλά καλά πως παρά μόνο όταν πλέον τα σημάδια ήταν ολοφάνερα. Ότι κάτι παραπάνω ήθελε από εμένα δηλαδή πέρα της φιλίας μου. Ένα χαρακτηριστικό σημάδι ήταν ότι πάντα με άφηνε τελευταία με το αυτοκίνητο στο σπίτι μου μετά από βραδινή έξοδο, ενώ μέχρι τώρα γυρίζαμε με ταξί και φυσικά κατ' οίκον διανομή έκανε την πρώην του και τις δικές της φιλενάδες! Αν δεν μου έλεγε κάτι αυτό τι θα μου έδινε να καταλάβω ότι ενδιαφέρεται;
Κι όμως υπήρχαν κι άλλα σημάδια. Όπως μια φορά σε πάρτι μιας φίλης μου ζήτησε να κατέβουμε μαζί μέχρι το αυτοκίνητο για να διαλέξουμε κασέτες με μουσική. Ναι, τότε ακόμα ζούσαν οι κασέτες. Μιλάμε για το έτος 1996! Πόσο μακρινό μου φαίνεται τώρα!!!!!
Και κάθε φορά που με άφηνε σπίτι μου έλεγε ότι θέλει να μου πει κάτι αλλά δεν θέλει να με κουράσει παραπάνω γιατί τότε δούλευα απογεύματα μέχρι τις 10 το βράδυ και το πρωί είχα τη σχολή....... Ώσπου, έφτασε η 21η Οκτωβρίου 1996 και μια παλιά πλέον φίλη έκανε πάρτι γενεθλίων σε ένα νυχτερινό μαγαζί. Κατά τη διάρκεια του όλο και ερχόταν δίπλα μου, όλο και έβαζε το χέρι του πίσω στον καναπέ αλλά γύρω μου και μάλιστα χόρεψε κιόλας μαζί μου κάτι που δεν το έχει ξανακάνει από τότε!
Φεύγοντας από το μαγαζί κατά τις 3 τα χαράματα.... Να σημειώσω εδώ ότι η μέρα ήταν Παρασκευή και εγώ ήμουν από το πρωί στο πόδι..... μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο για να γυρίσουμε σπίτι. Τον αδερφό του τον εξορίσαμε γιατί δεν χωρούσε και ευτυχώς που είχε το μηχανάκι του αλλιώς τον έβλεπα να γύριζε σπίτι με τα πόδια!!! Φυσικά με άφησε και πάλι τελευταία και εκεί είπε για άλλη μια φορά τη γνωστή φράση: "Έχω κάτι να σου πω αλλά άστο για αύριο γιατί είσαι κουρασμένη τώρα!" Αλλά επειδή εγώ είχα νευριάσει με το όλο θέμα του είπα ότι δεν πρόκειται να βγω από το αυτοκίνητο αν δεν μου πει τι τρέχει! Τελικά πήρε θάρρος, χαχαχα... και μου είπε ότι θα ήθελε κάτι παραπάνω από τη φιλία μου και μάλιστα ότι το βλέπει και σοβαρά! Είπαμε είδε τα παιδιά του στα μάτια μου......
Εγώ έκανα και τη δύσκολη τρομάρα μου! Του είπα ότι θέλω να το σκεφτώ και θα του απαντούσα την επόμενη και φυσικά το δέχτηκε. Το επόμενο βράδυ είχαμε κανονίσει με μια φίλη εγώ και εκείνος με τον αδερφό του να πάμε σε ένα μαγαζί στο Μικρολίμανο (για όσες ξέρετε από Αθήνα). Ξέχασα να αναφέρω ότι όλο αυτό το διάστημα μιλούσαμε από το τηλέφωνο οπότε είχα τη 'χαρά' να γνωρίζω τη φωνή της μέλλουσας πεθεράς μου!
Φτάνοντας στην είσοδο του μαγαζιού διαπιστώνω ότι δεν έχω ψιλά, δηλαδή χιλιάρικο-μην ξεχνάμε ακόμα κυκλοφορούσε η δραχμή-και ο καλός μου είπε να τα πληρώσει εκείνος και θα τα βρίσκαμε μετά. Το μαγαζί μέσα είχε δυνατή μουσική αλλά ακόμα λίγο κόσμο αφού είχαμε πάει νωρίς και από τους πρώτους. Παραγγείλαμε τα ποτά μας και γυρνώντας προς το μέρος του, του λέω το εξής:
"Να ξέρεις ότι σχετικά με το χθεσινό σου λέω ναι!"
Όμως εκείνος δεν άκουσε τη λέξη 'χθεσινό' και νόμιζε ότι εννοούσα το αντίτιμο της εισόδου που πλήρωσε και τι γυρίζει και μου λέει;
"Δεν πειράζει θα τα βρούμε μετά!!!"
Φυσικά ξέσπασα σε γέλια και εκείνος αναρωτιόταν που το βρήκα το αστείο μέχρι που του εξήγησε η φιλενάδα μου! Με πήρε τότε από το χέρι και πήγαμε έξω και καλά για να πάρουμε τσιγάρα.... που δεν πήραμε ποτέ χαχαχαχα..... πήγαμε πίσω από ένα δεντράκι και εκεί φιληθήκαμε για πρώτη φορά!
Συνεχίζεται......
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ γέλασα πολύ όομως! Μα καλά δεν έχετε ξαναχορέψει από τότε;; Θα μου πεις πού στάθηκα τώρα εγώ σε μια τέτοια λεπτομέρια .... Περιμένω την συνέχειααααααααααααααααααααααα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου πω μόνο στο γάμο και αυτό με το ζόρι θα το πιστέψεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααα με πάτησε κιόλας!!!! χαχαχαχα.....